‘Na onze scheiding zag ik hem veranderen’
‘Kon dit opeens wel nu ik niet meer in beeld was?’
‘Opgelucht en trappelend van energie was ik toen hij na heel lang soebatten eindelijk instemde met onze scheiding. Hij had als belangrijkste voorwaarde co-ouderschap, want de gedachte dat onze dochters hem zouden ontglippen was ondraaglijk voor hem. Ik stemde er stiekem maar wat graag mee in. Ik zag mezelf namelijk al genietend van het leven en mijn herwonnen vrijheid als een vlinder rondfladderen en dat kon juist ook heel goed zonder de kinderen, leek me zo.
Na onze scheiding zag ik hem veranderen van de initiatiefloze en saaie man die hij was geworden terug naar de energieke en grappige man die hij was toen we elkaar ooit ontmoetten. Dat verbaasde me en stemde ook narrig. Kon dit opeens wel nu ik niet meer in beeld was? Was ik het niet waard geweest om een beetje zijn best voor te blijven doen?
Wat me niet verbaasde was dat deze versie van hem best aantrekkelijk was voor andere vrouwen.
Amper een jaar na onze scheiding was het dan ook dikke mik met een vrouw op wie hij zichtbaar tot over zijn oren verliefd was. Jonger dan ik, zonder kinderen, goede baan en een uitgesproken klassieke schoonheid. Ik voelde een steek in mijn maag toen ik haar voor het eerst zag. Had ik dit wel voor ogen gehad toen ik in mijn eentje verder wilde? Na nog een jaar kwam hij bij me langs omdat hij iets wilde vertellen. Waar ik al bang voor was, kwam uit.
Hij werd opnieuw vader en zou binnenkort met haar trouwen. Onze dochters zouden bruidsmeisje zijn. Ze hadden een fantastische click met haar. Dat maakte hem dubbel gelukkig.
Zijn derde dochter kan nu net lopen en brabbelt haar eerste woordjes. Zijn blijdschap met zijn nieuwe leven staat als een huis en onze dochters zijn dolblij met hun nieuwe zusje, dolblij met hun nieuwe bonusmoeder en dolblij met hun nieuwe, tweede huis. Ik weet dat ze het niet willen laten merken, maar ben ervan overtuigd dat ze liever daar zijn dan bij mij.
Laatst werden ze opgehaald om mee op vakantie te gaan. Hij met zijn nieuwe vrouw voorin en hun drie kinderen op de achterbank. Terwijl ik ze stond uit te zwaaien voelde ik de tranen opwellen. Het waren tranen van spijt.’
Moet jou ook iets van het hart en wil je dat (anoniem) met ons delen? Stuur dan een mail naar info@franska.nl onder vermelding van ‘Dit moet ik even kwijt’.
