Na dit verhaal weet Inez niet meer wat ze van haar vriend moet denken
‘Zo jong al in de gevangenis gezeten? Ik kan het even niet overzien.’
‘Ik zei dat ik het even niet meer wist, na zijn verhaal over zijn verleden, van vroeger, lang voordat we elkaar kenden. Hij had het nooit verteld omdat dit nu eenmaal een moeilijk verhaal voor hem is, zei hij. Maar nu we plannen hebben om samen te gaan wonen, kon hij het niet langer voor zich uit schuiven. Het ging over iets dat hem was overkomen toen hij net achttien was. Een vriendje had hem erin geluisd, zei hij. En dat was hem duur komen te staan.
Ik voelde meteen dat er een verhaal aan zat te komen dat alles anders zou maken. Ik zag het in zijn ogen en ik voelde het hoog in mijn maag. ‘Vertel het nou maar,’ zei ik, ‘want wat kan er nou zo erg zijn dat ik het niet kan hebben – van jou?’ Dat vriendje, dat was foute boel, begon hij. Zijn ouders hadden hem voor dat type gewaarschuwd, maar hij had niet willen luisteren. ‘Je weet wel hoe dat gaat als je jong bent’, zei hij erachteraan. Dat vriendje had een manier gevonden om snel aan geld te komen. Aanbellen bij oudere alleenstaanden en ze hun geld en bankpas afhandig maken. Liefst goedschiks, maar als het niet anders kon onder een beetje bedreiging. Niet al te heftig, maar wel duidelijk.
De allereerste keer was het al faliekant misgegaan. Ze hadden aangebeld en waren naar binnen gedrongen, maar een overbuur had het blijkbaar zien gebeuren en had meteen de politie gebeld. Die arriveerde op het moment dat zijn vriend de arme vrouw had gekneveld omdat ze zei dat ze geen geld in huis had. De politie had hen beide in de boeien geslagen en ze waren, afzonderlijk van elkaar, urenlang verhoord. Op een gegeven moment was hij zo moe geweest dat hij had bekend dat hij ook had geholpen om de vrouw te overmeesteren, terwijl dat in werkelijkheid niet zo was gegaan. De waarheid was namelijk dat hij had geprobeerd om zijn vriend ervan te weerhouden.
Zes maanden had hij gekregen, waarvan hij er bijna vijf had gezeten omdat hij in de gevangenis een keer heel erg geflipt was. Op zich valt dat te overzien, vond hij. Alleen zal hij voor de rest van zijn leven een strafblad hebben en dat kan soms knap lastige situaties opleveren.
Mijn voorgevoel over zijn bekentenis klopte. Want na zijn verhaal kan ik nooit meer naar hem kijken zoals ik dat eerst deed. Ik twijfel aan zijn onschuld en heb ook vraagtekens bij die veroordeling die best lang is voor een knul van amper achttien. Want soms kan hij kwaad worden. Out of the blue totaal flippen om dingen die ik niet heb zien aankomen. En als ik dan in zijn ogen kijk, krijg ik altijd een beetje een raar gevoel. Alsof hij iemand is die ik helemaal niet ken en die niet zo lief en zorgzaam is als hij op het eerste gezicht lijkt. Of ik nog met hem wil samenwonen? Daar twijfel ik heel erg over. En zolang ik twijfel doe ik het niet.’
Misschien heb je dit artikel al eerder gelezen op Franska.nl. Omdat we blijven groeien willen we deze mooie verhalen ook graag delen met onze nieuwe lezeressen.’
Door: Redactie Franska.nl
