Franska.nl

‘Heb je ergens last van? Zorg dan dat je er gemak van krijgt’, zei m’n moeder altijd als je liep te mekkeren. Dus ik heb besloten dat er door mij niet gebaald wordt. Sowieso handiger om verantwoordelijkheid te nemen in plaats van te klagen. Dat hebben we hier thuis dus ook gedaan. Rutte en z’n vrienden kunnen zeggen wat ze willen, maar wij besloten zelf 29 februari al de boel dicht te gooien en kiezen er nu voor om het nog maar even in onze eigen preventieve lockdown af te wachten. Net iets te veel gehoord over de effecten van dat enge virus. En laten we eerlijk zijn, uiteindelijk begrijpt nog geen enkele deskundige het helemaal.

Wat ik door al het gedoe wel merk, is dat ik een soort van mensenschuw aan het worden ben. Komt heus niet omdat ik me niet wil vertonen met m’n grijze uitgroei. Eigenlijk is deze periode juist een mooie manier om eens rustig te kijken of grijs me wel of niet bevalt. 

Dat gevoel van mensenschuw merk ik vooral wanneer er iemand langs het huis of langs de tuin loopt terwijl ik buiten bezig ben. Natuurlijk, ik vind ook dat we op de wereld zijn om mekaar te helpen, maar ik merk dat in mijn beleving anderhalve meter eerder iets van een meter of vijf is. In andermans beleving is het soms nauwelijks een meter. En ik kan het weten, want ik heb een timmermansoog. Doe mij dus maar flink wat extra afstand. Helpen op afstand kan tenslotte ook. Verven op afstand niet, dus dit is nu de stand qua grijs:

Eigenlijk vind ik die witte kuif nog wel grappig ook, al vermoed ik dat ik straks anders ga piepen als de rekensom uitkomt die ik gemaakt heb. In lockdown leven tot er een vaccin is, duurt met een beetje pech/geluk (?) anderhalf jaar. Achtenzeventig weken dus, gedeeld door drie (want ik laat normaal eens in de drie weken een centimeter uitgroei weg-schilderen). Loop ik tegen die tijd met zesentwintig centimeter grijs. M’n haar is nu vijfendertig centimeter lang, over anderhalf jaar eenenzestig, enfin, hogere wiskunde dit. We gaan het zien. Ik heb bezems genoeg, dus ik kan altijd nog een carrière als heks beginnen.

Laatst viel me ineens ook op dat ik meer rimpels krijg. Van het gepieker natuurlijk. Meteen ‘Instant Effects’ erbij gepakt. Triple Complex Eye Lift Serum en Deep Line Elixer. De eerste werkt binnen vijf minuten en lift je ogen. De tweede binnen tien minuten en werkt acht uur. ‘s Avonds aan tafel vroeg ik of het effect te zien was. ‘Ach, jij hebt helemaal geen rimpels, dus dat slaat nergens op’, was de reactie. Lief. Ik denk dat m’n man zoetjesaan aan een nieuwe bril toe is. Want ik zie ze toevallig wel. En zag ze ook een beetje vager worden nadat die spullen erop zaten. Dit zijn ze:

Heb jij het ook? Meer rimpels van de zorgen? Dacht het al. Dus heb ik even m’n best voor je gedaan en jawel hoor, ik mag twee Triple Complex Eye Lift Serums (€34,95) en twee Deep Line Elixers (€34,95) van Instant Effects weggeven. Iedereen kan in deze periode wel zo’n oppepper gebruiken toch? Als je wilt winnen gewoon even een reactie achterlaten onder het Facebookbericht. Moet je wel eerst even beslissen en er ‘Eye Lift’ of ‘Deep Lines’ bij zetten. Volgende week maak ik op Facebook de winnaars bekend.

En trouwens

Ben ik de enige die af en toe denkt dat er ruzie in de straat is? Al een paar keer naar het raam gelopen omdat ik ineens mensen keihard tegen elkaar hoorde praten. Even kijken wat er aan de hand is. Intussen ben ik erachter dat het komt omdat ze verder bij elkaar vandaan staan dan tijdens het ‘oude normaal’. Dan moet je je stem wel verheffen.

Oh ja, het goede nieuws, onze katten hebben eindelijk besloten om af en toe in onze eigen tuin te gaan poepen. Nou ja, goed nieuws… Tot nu toe komen ze al jaren snel naar binnen gerend voor de kattenbak, maar blijkbaar vinden ze dat twee keer omgespitte en met zwarte aarde lekker rul gemaakte stukje van m’n groentetuin wel een fijne vervanger. Grrrom. Dat wordt dus eerst drollen scheppen, voordat de boontjes erin kunnen. En dan de boel een soort onbegaanbaar maken met stokken en draadjes.

Weet je waar ik nou echt niet mee zit? Iedereen die maar zin heeft om te knuffelen, te huggen en te zoenen. Nou ben ik daar normaal al niet zo van, dus het komt wat mij betreft mooi uit. Ik hoop niet dat Jan en alleman me minutenlang fijn gaat knijpen als deze hele ellende voorbij is. Een paar uitzonderingen daargelaten natuurlijk.

En heb je de gierzwaluwen al gehoord? Ik word daar elk jaar al zo blij van, maar nu sprongen de tranen me letterlijk in de ogen toen ik ze voor het eerst weer hoorde. Ze zijn er weer. Heerlijk.

Ik wens je een fijne week, vergeet niet mee te doen met de win-actie en doe vooral voorzichtig.

Liefs,

Franska

PS

Of zal ik straks als het allemaal uitgegroeid is zo’n lila-spoeling nemen, zoals je vroeger vaak zag? Mrs Slocombe-stijl?