Franska.nl

‘Moet ik het mijn dochter vergeven dat ze mijn bruiloft heeft gemist?’

 

Ellen (51) is nu zeven jaar samen met Matthijs (53), waarvan twee jaar getrouwd. Uit een vorige relatie heeft zij een dochter Melanie (24).

 

‘Mijn dochter Melanie en ik zijn altijd heel close geweest. Met haar vader ben ik nooit getrouwd geweest, sterker nog, dat was helemaal geen serieuze relatie. De zwangerschap was dan ook allesbehalve gepland, maar bij mij héél welkom. Helaas lag dat bij haar vader wat anders. Hij ging  er destijds als een haas vandoor, om pas weer in haar leven te komen toen hij zelf gesetteld was en met zijn huidige vriendin aan kinderen begon. Misschien speelde zijn geweten toen op? Hoe dan ook, sinds Melanie tien jaar is hebben ze weer contact en hun band is inmiddels – gelukkig – ook erg goed.

 

Onze moeder-dochterrelatie is altijd heel open en vertrouwd geweest. Zij vertelde mij alles over haar vriendjes, haar problemen en onzekerheden. Zij was ook degene die mij overhaalde om online daten te gaan proberen. Melanie werd immers volwassen en het zou ook niet al te lang duren voordat zij ging studeren en op kamers zou gaan. Dan zou ik alleen overblijven… Die gedachte maakte me behoorlijk ongelukkig. Ik moest er niet aan denken om weer alleen te moeten wonen.

 

Dus meldde ik me aan bij een onlinedatingbureau. Na een handvol mislukte afspraakjes wist Melanie me over te halen het toch nog één kans te geven met Matthijs, een gescheiden man waarmee ik toen een maand leuk contact had. ‘Vooruit,’ zei ik nog, ‘maar als dit hem ook niet wordt ben ik er klaar mee.’ Nou, het was vanaf het begin een schot in de roos. Geen twijfel over dat dit hem absoluut wél was. En godzijdank vond Melanie hem ook hartstikke leuk.

 

Dat veranderde toen Matthijs mij ten huwelijk vroeg tijdens een vakantie in Griekenland. Ik was in de wolken, maar toen ik Melanies reactie zag schrok ik daar heel erg van. Wilde ze me nu aan het twijfelen brengen? Ze stelde van die rare vragen. Of ik het wel zeker wist, zo leuk was Matthijs toch ook niet? Vond ik ook niet dat dat kalende van hem zó onaantrekkelijk was? En zijn baan, die was toch eigenlijk niet goed genoeg? Ik was het natuurlijk niet met haar eens en ging ervanuit dat het een fase was. Omdat ze misschien bang was om mij kwijt te raken. Zoals ik eerst bang was om haar los te laten.

 

Tot onze trouwdag kwam en Melanie, die mijn bruidsmeisje zou zijn, in geen velden of wegen te bekennen was. Tot op de laatste seconde hoopte ik nog vurig dat ze het gemeentehuis binnen zou wandelen. Maar ze bleef de grote afwezige. Met tranen in m’n ogen liep ik in mijn bruidsjurk naar de liefde van mijn leven. Uiteindelijk bleek dat ze bij haar vader zat en weigerde te komen omdat ze, naar eigen zeggen, ‘dit huwelijk niet steunt’. Het is inmiddels twee jaar geleden en de band tussen ons is nog steeds niet hersteld. Ik kan haar dit niet vergeven, ook al lijkt zij wel spijt te hebben dat ze mij en Matthijs zoveel verdriet heeft gedaan door niet op onze bruiloft aanwezig te zijn. Moet ik dit na twee jaar achter me laten?’

 

Ellen haar naam is gefingeerd, haar echte naam is bekend bij de redactie.

 

Zit jij ook in een dilemma waar je niet uitkomt?
Mail je verhaal naar info@franska.nl.