Een beetje cleavage mag best
Miriam had een prachtig rood exemplaar klaar liggen voor de lancering van Franska. Maar daar was dochterlief het niet mee eens.
Exact twee dagen vóór de lancering van Franska.nl landde ik vanuit Dubai op Brussel. Samen met mijn zoon was ik op bezoek geweest bij mijn dochter (zijn zus) en haar man. In krap vijf dagen lagen we twee dagen op het strand, zagen we het indrukwekkende Palm Jumeira en het hoogste gebouw ter wereld, de Burj Khalifa. Probeer maar eens een selfie te maken met het hoogste gebouw op de achtergrond, dat lukt niet. We liepen rond in het grootste winkelcentrum, de Dubai Mall. Tussen al die duizenden perfect opgemaakte gesluierde vrouwen voelde ik me een ‘boertje van búúten’. Met een hoofd zó bruin dat het lachwekkend was.
Een dag vóór het lanceringsfeest van Franska.nl had ik niets om aan te trekken. Mijn vuurrode jurk was in Dubai afgekeurd door mijn dochter. ‘Mam? Je moet niemand ‘out shinen’ en dat doe je in vuurrood.’ Ik probeerde nog uit te leggen dat die rode jurk juist supercool was, maar ze was onverbiddelijk. Geen Rode Jurk dus voor mij.Ik had nog één dag de tijd om iets te vinden. Ik moest iets stijlvols aan. Niet te chic. Niet te bloot. Iets Franska’erigs. Gezellig. Iets toegankelijks. Iets waarin ik me fijn voelde. Ik had mazzel. Het was koopzondag én ik had nog precies één uur te gaan voor sluitingstijd. Nu kon ik wel het hele centrum uit gaan kammen, maar door schade en schande wijzer geworden – léés: miskopen – toog ik in één rechte lijn naar de winkel van Bernie.
‘Bernie? Help me. Ik heb morgen die lancering van Franska punt en el èn ik móét iets leuks aan!’
Vol verbazing keek ze mij aan. ‘Mijn hemel, wat ben jij bruin!’
Haar dochter Isa begon keihard te lachen. ‘Waar ben jij geweest?’
‘Even langs de ballotagecommissie. Mijn vriend noemt me sexy, doch stijlvol’
Na een kleine samenvatting van mijn trip naar het Midden-Oosten trok ik al kletsend een zwart lederlook jasje met gouden knopen uit het rek. Zwijgend overhandigde Bernie mij een zwarte skinny jeans aan met goudkleurige strepen en rafels aan de pijpen. ‘Ben ik daar niet een béétje te oud voor?’ piepte ik nog. Tevergeefs.
‘Ben je gék? Dit broekje past er geweldig bij.’
‘Oké. Pak maar in.’
In koor adviseren haar dochter en Bernie mij om even naar H&M te rennen om dáár een zwart T-shirt te kopen met V-hals (‘Je mag best een beetje cleavage tonen schat, dat staat reuze gezellig!’)
‘Jij hebt toch van die hoge zwarte pumps? Die trek je aan.’
‘Niet te veel sierraden, simpele tas erbij, die heb jij ook en klaar ben je.’Even langs de ballotagecommissie. Mijn vriend noemt me sexy, maar toch stijlvol. Oké. Die is binnen. Mijn moeder, de meest kritische persoon op de wereld vindt het feestelijk en héél Franska.nl-lanceringproof. YES!
Als ik véél te vroeg aan kom rijden bij de supercoole locatie Hangar in Amsterdam, stap ik me toch een partijtje zenuwachtig op mijn stiletto’s uit. Mijn hart klopt in mijn keel. Als ik maar niet overdressed ben. Of, nog erger underdressed. Alice begroet mij hartelijk en neemt me mee naar ons stralende middelpunt, Franska. Ze is gekleed in een beeldschone olijfkleurige jurk. Als ik om me heen kijk valt mij één ding op. Het gros gaat gekleed in zwart. Feestelijk zwart. Ik ben zo blij dat ik naar mijn dochter heb geluisterd en niet mijn rode jurk aan heb getrokken. Ik zou me doodongelukkig hebben gevoeld. Het is zó gezellig dat ik mijn hoge hakken verruil voor mijn zwarte platte brogues en me eindelijk opgelucht stort in het feestgedruis. Die rode jurk bewaar ik wel voor een andere keer.
Miriam Mars kreeg de liefde voor mode met de paplepel ingegoten. Als een van de eersten liep ze in petticoat en houtje-touwtjejas.
Fotografie: Esmee Franken, visagie: Linda van Iperen, haarstylist: Mandy Huijs
