Franska.nl

‘Mijn zoon is zichzelf kwijt nadat hij vader is geworden’

Jojanneke heeft samen met haar ex een zoon, Kris. Ondanks het feit dat ze uit elkaar zijn, hebben ze allebei met hun zoon nog een goede band.

‘Kris is altijd een outgoing type geweest. Altijd in voor een feestje, een borrel, op pad met vrienden. Vonden mijn ex en ik vroeger wel eens vervelend, want hij kwam steevast te laat thuis na het uitgaan. Maar we wisten ook dat hij een betrouwbare en verantwoordelijke jongen was. Hij was altijd gezellig en nauwelijks boos te krijgen. In kattenkwaad had hij geen zin, dat vond hij allemaal maar niets.

 

Wel vroegen we ons af of hij ooit zou gaan settelen met een partner. Hij was in zijn tienerjaren echt gek van meisjes en nam er wel eens eentje mee naar huis, maar toen hij op zichzelf ging wonen maakten we daar natuurlijk niets van mee. Serieus werd het eigenlijk nooit, totdat Jaimie op zijn pad kwam.

 

Een collega van hem. Nou, eigenlijk nog meer cliché: ze was zijn assistent. Ze hebben het allebei over ‘liefde op het eerste gezicht’ en voor het eerst sinds jaren nam hij weer een meisje mee naar ons. Het was voor ons al snel duidelijk: dit is serieus en deze twee zijn echt gek op elkaar.

 

Het verbaasde ons dan ook niet dat ze al na een half jaar gingen samenwonen. Jaimie was wel ergens anders gaan werken — ze zag haar baan als assistent toch niet als iets blijvends — en samen huurden ze een appartement in de binnenstad van Utrecht. Best wel snel al, maar Kris was toen ook al 36, dus we begrepen het wel.

 

Jaimie is zes jaar jonger dan Kris, maar was vanaf het begin al erg open over haar kinderwens. Iets waar wij Kris nooit echt over hebben gehoord. Maar toen ze er slechts twee maanden woonden kregen we het blije nieuws: we werden opa en oma. Jaimie was toen al drie maanden zwanger. Ineens begrepen we de haast van het samenwonen.

 

Onze kleinzoon Vince werd geboren en wij waren door het dolle heen. Jaimie ook, ondanks het feit dat het een heftige bevalling was met een spoedkeizersnede. Maar Kris niet. Van het outgoing, vrolijke typetje zoals wij hem kenden was niets meer te zien. ‘Hij is gewoon moe,’ zeiden we tegen elkaar. Ook Jaimie zei dat het wel weer zou overwaaien. Het was natuurlijk allemaal veel en snel en een hoop verandering.

 

Maar nu is Vince negen maanden en het gaat alleen maar meer de slechte kant op met Kris. Hij heeft nergens meer zin in, doet tegen ons niet leuk en tegen Jaimie ook niet. Een echte band met zijn zoon heeft hij vooralsnog niet. Op een avond zei hij tegen me: ‘Ik vind het niet leuk. Dit. Een kind hebben. Ik wil het liever gewoon niet.’

 

Dat je niet zomaar een kind kan wegdoen snapt hij ook wel. En hij ziet hoe gelukkig Jaimie met hun zoon is en dat zorgt ervoor dat hij zich zo schuldig voelt. Mijn ex en ik proberen Kris ervan te overtuigen dat hij veel meer moet investeren in zijn zoon; hij heeft nu sinds een maand elke week een papadag omdat hij minder is gaan werken.

 

Maar ook dat hielp niet. Als ik Kris vraag wat er nou precies aan scheelt, kan hij me ook geen duidelijk concreet antwoord geven. Hij is gewoon niet gelukkig zo, zegt hij. Jaimie is blij dat hij zijn taken als vader wel vervult, maar ziet ook dat hij er geen geluk of voldoening uit haalt. Kan het zijn dat een vader, een persoon die in de basis heel liefhebbend is zoals Kris dat niet kan uiten en voelen bij zijn kind? Of maak ik me zorgen om niets en komt dit uiteindelijk wel goed?’

 

Misschien heb je dit artikel al eerder gelezen op Franska.nl. Omdat we blijven groeien willen we deze mooie verhalen ook graag delen met onze nieuwe lezeressen.’