‘Mijn vriendin wil weer met me op vakantie, maar ik niet met haar’
Marijke ging vorig jaar met een vriendin op vakantie. Hoewel ze veel zin had in de reis viel het haar enorm tegen. En dat had niets met de bestemming te maken.
‘Na mijn scheiding was ik opeens voor een heleboel dingen op mezelf aangewezen. Maar ik weigerde om bij de pakken neer te gaan zitten en probeerde zo goed en zo kwaad als het kon mijn leven weer op te pakken. De kinderen waren al de deur uit en in mijn vriendenkring ben ik eigenlijk de enige die alleen is. Dus toen de vakantieperiode aanbrak twijfelde ik geen moment en schreef me in voor een groepsreis naar Costa Rica. In zo’n groep zit er altijd wel iemand met wie je het gezellig hebt, dacht ik.
Dat was gelukkig ook zo, binnen de kortste keren was er al een groot vertrouwen in elkaar en zo had ik de mooiste gesprekken met mensen die twee weken daarvoor nog volslagen vreemden voor me waren. Ik genoot van de natuur en het contact met anderen en voor het eerst in jaren voelde ik me weer gezien. In deze groep leerde ik Sanne kennen. Net als ik pas gescheiden en ook bezig om op de brokstukken van haar huwelijk een nieuw leven op te bouwen. We hadden heel veel dingen gemeen en ik vond het dan ook heel leuk om na de reis contact met haar te houden. Ze woonde niet bij me in de buurt dus we spraken elkaar vaak via de telefoon en af en toe spraken we af om ergens een tentoonstelling te bezoeken en daarna iets samen te gaan eten.
Er groeide een voorzichtige vriendschap tussen ons en toen ze vroeg of ik misschien in de zomervakantie met haar op wandelvakantie naar Oostenrijk wilde hoefde ik niet lang na te denken. Want als ik terugdacht aan de groepsreis naar Costa Rica leek het me heel gezellig om weer met haar weg te gaan. Vol verwachting stond ik op het station op haar te wachten. We zouden de nachttrein naar Wenen nemen en daarvandaan doorreizen. Maar al na een paar uur had ik door dat er van die gezellige Sanne uit Costa Rica weinig meer over was.
De trein was vies, de couchette die we hadden geboekt was te druk. Het lange wachten in de nacht voor we weer door konden rijden vond ze vervelend. Niets was goed en overal had ze commentaar op. In eerste instantie dacht ik nog dat ze misschien gespannen of moe was, maar gaandeweg kwam ik erachter dat dit min of meer haar karakter was. Na een paar dagen irriteerde het mij zo erg dat ik me niet langer in kon houden. Ze was stomverbaasd toen ik haar wees op haar gemopper en dat het mijn vakantie wel een beetje vergalde. De dagen daarna merkte ik wel dat ze haar best deed om wat minder negatief te zijn, maar ik was haast blij toen ik op het station in Nederland weer afscheid van haar kon nemen.
Sindsdien hebben Sanne en ik elkaar heus nog wel een paar keer gesproken en gezien maar kwam ze niet meer terug op mijn opmerking over haar humeurige commentaar. Begrijp me niet verkeerd, het is echt een schat van een vrouw, met wie je erg kan lachen en die heus wel een dierbare vriendin van me is geworden. Maar in de basis is ze nogal bozig en cynisch en dat vind ik soms erg ongemakkelijk.
Toen we laatst na lange tijd weer eens met elkaar in een restaurant zaten te eten vroeg ze of ik het leuk zou vinden om de komende zomer weer met haar een reis te maken. Knipogend zei ze dat ze haar leven zou beteren en het zonnetje in huis zou zijn. Ik voelde me behoorlijk overvallen door haar vraag en ik wist eigenlijk niet zo goed wat ik moest antwoorden en mompelde zoiets als ‘gezellig’. Maar dat had ik beter niet kunnen doen want sindsdien krijg ik bijna iedere dag appjes met ideeën van bestemmingen waar we naartoe zouden kunnen.
Maar ik wil niet nog eens met haar op vakantie, alleen durf ik dat niet zo tegen haar te zeggen. Sanne weet dat mijn andere vriendinnen in de zomervakantie niet met me mee kunnen reizen, want die gaan allemaal met hun eigen partner. En als ik weer met een groepsreis meega zal ze zich verraden voelen en daar kan ik haar geen ongelijk in geven. Ik had meteen duidelijk tegen haar moeten zijn toen ik de kans had, want hoe ik me nu uit deze situatie moet draaien zonder haar te kwetsen weet ik eerlijk gezegd niet.’
