Franska.nl

‘Mijn vriendin neemt me kwalijk dat ik niet op de begrafenis van haar vader kon zijn’

De jarenlange vriendschap tussen Laurien en Shirley komt onder grote druk te staan als er plotseling een sterfgeval in de familie van een van de vriendinnen is.

‘Als ik het nummer van Shirley op mijn telefoon intoets zie ik een selfie van haar en mijzelf, gemaakt tijdens een weekendje weg in Parijs om te vieren dat we vijfentwintig jaar bevriend waren. Ik hoor dat de telefoon overgaat, maar als ie na tien keer nog niet is beantwoord hang ik teleurgesteld op. Het is al mijn zoveelste poging om met haar in contact te komen, maar blijkbaar wil ze me echt niet meer spreken.

 

Een paar weken geleden vetrokken mijn man en ik op onze droomreis door Amerika. Jarenlang hadden we ervoor gespaard om zes weken met een camper door het westen van Amerika te trekken. Een erg dure vakantie waar we enorm naar uitkeken. We zochten maandenlang naar de beste route langs nationale parken en bijzondere plekken om de reis van ons leven te kunnen maken. Dat het toch wat meer zou gaan kosten dan ons budget in eerste instantie toeliet, daar hielden we al rekening mee toen we vertrokken. Het was geweldig om met de camper op de mooiste plekken te komen die je alleen kent uit de film of van de foto’s op internet. We genoten van de natuur in de Sierra Nevada en van de leegte van Death Valley, maar toen we na een paar dagen weer in de bewoonde wereld kwamen en we weer bereik hadden met ons mobiele internet en de telefoon zag ik dat ik een heleboel oproepen had gemist van Shirley. Ik had geen idee wat er aan de hand kon zijn, dus toen we voor een koffiepauze stopten belde ik haar meteen.  

 

Ondanks dat het bij haar in Nederland al heel erg laat was nam ze meteen haar telefoon op. Ik hoorde haar huilend zeggen dat haar vader een paar dagen daarvoor onverwacht was overleden. Hij was zomaar op klaarlichte dag tijdens het tennissen in elkaar gezakt en met spoed naar het ziekenhuis gebracht. Helaas konden ze daar niets meer voor hem doen. Het was hartverscheurend om het verdriet in de stem van Shirley te horen. Nog maar een paar jaar na de dood van haar moeder moest ze nu ook afscheid nemen van haar vader. ‘Je bent er toch wel voor me, Laurien? Overmorgen is de begrafenis en ik kan het echt niet aan zonder jou’, zei ze snikkend. Maar wat kon ik doen hier aan de andere kant van de wereld? Mijn man en ik waren halverwege onze droomreis en zomaar direct een ticket kopen zou een vermogen kosten. Bovendien zou ik misschien wel helemaal niet op tijd bij het afscheid kunnen zijn

 

Toen ik dat voorzichtig tegen haar zei reageerde ze als door een wesp gestoken. Wat stelde onze vriendschap dan al die jaren voor? Juist in deze moeilijke tijden leerde je je echte vrienden kennen, zei ze nog en verbrak toen de verbinding. Talloze keren heb ik daarna geprobeerd om haar aan de lijn te krijgen en ook op mijn appjes reageerde ze niet. Ik voelde me zo rot, maar mijn man vond dat ik juist gereageerd had. Ik kon hem toch moeilijk in Amerika achterlaten om even heen en weer te vliegen voor de uitvaart? Samen met hem schreef ik Shirley een lange e-mail waarin ik haar nogmaals uitlegde waarom het onmogelijk was om zo op stel en sprong naar haar toe te komen en ik wenste haar alle sterkte. Zodra ik terug zou zijn, zou ik meteen naar haar toe komen en in gedachte zou ik bij haar zijn. Ik vroeg of het mogelijk was dat ik de begrafenis online zou kunnen volgen, maar een reactie op mijn mail kreeg ik niet meer. 

 

De rest van de reis kon ik niet meer echt genieten. Het leek wel alsof er een grauwe sluier over was gevallen. Iedere dag probeerde ik om toch in contact te komen met Shirley, maar dat lukte niet. Alsof ze van de aardbodem was verdwenen. Toen ik drie weken later eindelijk weer thuis was ging ik ondanks de vermoeidheid van de reis en de jetlag meteen naar haar toe. Maar het was een ijskoude ontvangst. Ze liet me gewoon buiten staan en zei dat ze niets meer met me te maken wilde hebben. Ze herhaalde dat ze in deze moeilijke tijd had geleerd wie haar echte vrienden waren. En dat ik daar zeer zeker niet bij hoorde. Want zij wist zeker dat ze er wel voor mij zou zijn geweest als mij dit was overkomen, zo beet ze me toe.

 

Verbouwereerd hoorde ik haar keiharde woorden aan. Had ze dan geen enkel begrip voor het feit dat ik niet zo snel mijn vakantie kon afbreken? Dat het heel duur zou zijn om heen en weer te vliegen, laat staan dat we ook een ticket voor mijn man moesten kopen of onze reis helemaal moesten afbreken. Maar Shirley hield voet bij stuk. Huilend ben ik terug naar huis gegaan en ik hoopte dat haar woede wel zou zakken en ze tot inkeer zou komen, maar tevergeefs. 

 

Ook vandaag neemt ze de telefoon niet op en moet ik zo langzamerhand accepteren dat onze jarenlange vriendschap over is. Ik snap het verdriet om het verlies van haar vader, maar dat Shirley niet inziet dat ze me een onmogelijke vraag stelde begrijp ik echt niet.’

 

 

Misschien heb je dit artikel al eerder gelezen op Franska.nl. Omdat we blijven groeien willen we deze mooie verhalen ook graag delen met onze nieuwe lezeressen.’