Mijn openhaardschaamte is geboren
Het laatste jaar zijn er ineens heel veel dingen die ik deed verkeerd. En dat niet alleen, ik moet me er ook nog voor schamen.
Vliegen bijvoorbeeld. Of avocado’s eten, ook zoiets. Bij alles wat we doen en consumeren wordt een vraagteken gezet of een rode kaart getrokken en dat is heus goed want dat heeft tot best een grote verandering gezorgd. Op school is er geen kind meer te vinden dat een kartonnen pakje appelsap bij zich heeft. Het is Dopper links en Dopper rechts, ik wou dat ik er aandelen in had genomen. In Doppers en in glitterbeestjes (ken je ze, met die grote, glimmende oogjes, die ook nog een naam en een geboortedatum bij zich dragen om de binding ermee en de hebberigheid ernaar nog groter te maken), maar dat terzijde. Bij het trampolineparadijs waar we nogal eens stoom afblazen worden geen rietjes meer gegeven. Nu de plastic bekertjes nog vervangen door glazen. Chanel gebruikt (bijna) geen bont meer en iedereen die ik ken doet aan minstens een vleesloze dag per week.
Ik heb mijn grote auto ingeruild voor een klein, handzaam en zuinig modelletje en zo probeer ik ook een beetje mijn best te doen waar ik kan. Ineens is er een nieuw fenomeen: de open haard. Niet goed. Want je kapt bomen en het levert stikstof op. Et voilà, mijn openhaardschaamte is geboren.
En nu ben ik dus zo bang voor wat zich hierna aandient. Wijnschaamte? Chocoladevrees? Ze nemen toch niet alles van me af? Mijn kinderen kussen is in ieder geval niet vervuilend en onder een deken Netflix kijken ook niet, voor zover ik weet. Ik denk dat ik dat maar eens op het menu zet vandaag. Stamppotje uit eigen streek op tafel en een topdag is geboren.
Ik wens jou er ook zo een,
May
Door: May-Britt Mobach
