Mijn moeder wilde nooit mee naar de Huishoudbeurs
En nu snap ik waarom.
Vanaf zaterdag 17 februari is het weer een gekkenhuis in de Rai als de Huishoudbeurs van start gaat. Sinds 1950 een evenement van jewelste waar tienduizenden (vooral) vrouwen op afkomen.
Hoewel ik het talloze keren aan haar vroeg, wilde mijn moeder er nooit naartoe. Ze vond dat maar stom. Dus toen ik een paar jaar gelden de kans kreeg om met een collega te gaan, greep ik ‘m meteen.
Ik hoopte op gratis waspoeder, gratis proeven of nieuwe technische snufjes zodat ik in het weekend nooit meer een eindeloze berg strijk zou hoeven weg te werken. Of een apparaat dat heel eenvoudig mijn ramen lapt terwijl ik op de bank zit met een goed boek. Maar helaas. Het waren 6 hallen tot de nok gevuld met standjes die van alles verkochten wat vrij weinig met het huishouden te maken had. Van hondenvoer tot telefoonhoesjes, gekleurd tape voor sportblessures, een tattooshop en een goeroe die me vertelde hoe ik gelukkig kan worden.
Er liepen talloze vrouwen te struinen met trolleys vol met producten die ze thuis wilden uitproberen. Maar die waren dus helemaal niet gratis, op zo’n proefpakket stond vaak een fikse prijs. Gratis proeven was er ook niet bij, want bijna overal moest je betalen. En dan die mannen, die helemaal geen trek hadden in al dat gesjouw langs kledingrekken vol panterprintjes, dromenvangers en voetencrèmes tegen eksterogen, maar wanhopig snakten naar een rustig plekje met bier en bitterballen. Zeg maar de volwassen variant van de ballenbak, maar dan voor kerels. Daar waar hij ongestoord kon wachten tot zijn lief klaar was met pakken, proeven en proberen.
Misschien liep ik er op het verkeerde tijdstip want veel van de standjes waren gesloten of er stond iemand verveeld op haar telefoon te scrollen bij gebrek aan klandizie. Mijn moeder had toch gelijk, het bleek ook niet helemaal mijn ding, die beurs.
De enige plek waar het gezellig stampvol verhitte gillende vrouwen stond was de kraam waar je dildo’s kon versieren. Talloze felgekleurde plastic piemels stonden te wachten om volgeplakt te worden met glittersteentjes, terwijl een BN’er uit de C-categorie de boel aan elkaar stond te kletsen. Hilarisch om te zien hoe enthousiast iedereen was. Kreeg je dat gevoel nu ook maar eens als je de badkamer een beurt moet geven.
Door: Irene Smit
Irene is redacteur bij Franska.nl. Met haar man, twee pubers en een teckel woont ze in Haarlem. Ze zou graag willen zingen als Ella Fitzgerald en koken als Nigella Lawson. Tot het zover is, blijft ze lekker schrijven over allerlei zaken die haar verbazen.
