Franska.nl

 

 

‘Razend enthousiast kwam mijn moeder thuis na haar eerste workshop ‘spirituele verdieping’, zoals wij deze avonden thuis zijn gaan noemen. Als we haar konden geloven was dit waar ze haar leven lang op gewacht had. Dit was de weg om zichzelf eindelijk te vinden en volmaakt gelukkig te worden. Mijn zus en ik lachten er een beetje om. Mamma had zeker last van haar hormonen of zo. Pappa kon het niet eens opbrengen om haar aan te horen. Hij dacht dat ‘deze nonsens’ haar zoveelste bevlieging was en dat die net als alle andere bevliegingen vanzelf weer over zou waaien.

 

Maar het tegenovergestelde gebeurde want mamma raakte finaal in de ban van deze club en had het nergens anders meer over. Inmiddels heeft haar spirituele clubje het van ons gewonnen en lijkt het erop dat we haar daaraan zijn kwijtgeraakt. De avondjes die ze er doorbracht werden dagen en daarna weken en uiteindelijk deelde ze ons mee dat ze met al haar nieuwe vrienden – haar ‘geestverwanten’ – een aantal maanden naar de Pyreneeën zou afreizen. Dat was het moment waarop pappa ons vertelde dat er inmiddels al veel geld van onze rekening was overgemaakt naar deze club en dat hij er een sekte achter vermoedde.

 

Pappa liet de bankrekeningen blokkeren om erger te voorkomen en zette de scheiding in werking – wat we ons allemaal maar al te goed konden voorstellen. Wij bleven proberen om in contact met mamma te komen. Maar haar telefoon was afgesloten en we wisten bij god niet waar in de Pyreneeën ze uit kon hangen. Na vier maanden stond ze zomaar ineens op de stoep. Ze zag er verwilderd en onverzorgd uit. Maar ze had zich nog nooit zo op en top in balans gevoeld, kirde ze. De reden van haar komst was dan ook dat ze hoopte om ons over te kunnen halen om ook een keer kennis te komen maken met haar nieuwe ‘thuis’. Want dat ze terug zou gaan stond buiten kijf.

 

Die dag ontspon zich een drama zoals we dat nog nooit hadden meegemaakt. Mijn zus en ik smeekten mamma totaal over onze toeren om terug te komen en weer gewoon mamma te worden. Pappa schreeuwde en tierde dat ze krankzinnig was geworden en dat hij ervoor zou zorgen dat ze geen cent meer zou krijgen. Mamma bleef al die tijd ijskoud in kleermakerszit, met haar handpalmen naar boven gekeerd en haar duim en wijsvinger tegen elkaar aangeklemd, op de grond zitten glimlachen. Ze bleef herhalen hoeveel ze van ons hield en dat het allemaal goed zou komen als we ons maar voor haar open wilden stellen.

 

Na die bewuste dag kregen we alleen nog een brief van haar om ons te laten weten hoe gelukkig ze nog steeds was en dat ze in haar hart wist dat we op een dag echt wel tot inkeer zouden komen en ons bij haar zouden voegen om haar geluk te delen. Die brief is inmiddels bijna twee jaar geleden.’

 

 

Er is veel over te vertellen, over moeders en dochters. Daarom hebben we er een reeks van gemaakt waarin elke week andere moeders en/of dochters aan het woord komen. Allemaal met relaties waar we ons aan kunnen spiegelen, in kunnen verdiepen, over kunnen verbazen, van kunnen genieten en van kunnen leren.

 

Heb jij een moeder-dochterverhaal dat je wilt delen? Dat kan ook anoniem. Als je mailt naar info@franska.nl onder vermelding van ‘moeders en dochters’ nemen wij contact met je op.