‘Mijn moeder heeft nooit gedacht dat het driftbuien waren’
‘Wat als ze zich had laten beïnvloeden, vraag ik me nog weleens af.’
‘Mijn buien zijn een welkom gespreksonderwerp in onze familie. Iedereen die mij als kind kende heeft wel een anekdote over hoe ik me soms kon ‘misdragen’. Tegenwoordig weten we dat dit gedrag bij de peuterpuberteit kan horen, maar in de tijd dat ik peuter was, was de tendens dat kinderen die zich niet wisten te gedragen even moesten afkoelen. Mijn moeder heeft me er vaak over verteld, wat haar omgeving haar zoal adviseerde: koude douche, in de kelder opsluiten, een pak voor mijn billen.
Voorop stond dat ze mijn gedrag onder geen voorwaarde moest pikken omdat het anders alleen maar erger zou worden. Wat was begonnen met gillen en huilen zou zomaar kunnen uitmonden in met spullen gooien of gaan slaan en schoppen. Mijn moeder moest mij duidelijk maken dat zij de baas was en dat ik moest leren dat het geen enkele zin had om mijn zinnetje door te willen drijven.
Maar mijn moeder was ervan overtuigd dat mijn gedrag niets te maken had met mijn zin door willen drijven. Zij zag dat er iets was wat me heel erg van streek maakte. Iets wat me zo bang maakte dat ik er met alle geweld voor op de vlucht wilde slaan. Ze pakte mij altijd op als het gebeurde. Troostte me, nam me op schoot en knuffelde me net zo lang totdat ik bedaarde.
Toen ik begon te praten kwam mijn moeder erachter dat ik gedaantes zag die zij niet kon waarnemen. Ik wees dan in wat voor haar het luchtledige was en zei dat ‘hij‘ weg moest gaan. Ze leerde zichzelf aan om ‘hem’ samen met mij weg te jagen, want daardoor kalmeerde ik. ‘Wegwezen jij. Ik wil dat je mijn kleine meisje nu meteen met rust laat en haar nooit, maar dan ook nooit meer lastigvalt. En denk erom als je terug durft te komen. Dan ben je nog niet jarig.’
Wat als mijn moeder mijn angsten niet serieus had genomen, vraag ik me vaak af. Als ze me had gestraft in plaats van me te troosten? Als ze niet ruimdenkend genoeg was geweest om samen met mij mijn demonen te verdrijven?
Ik weet heel goed dat ik mijn handjes dicht mag knijpen met die moeder van mij. Dat doe ik dan ook regelmatig en dat laat ik haar nog heel vaak weten.’
Er is veel over te vertellen, over moeders en dochters. Daarom hebben we er een reeks van gemaakt waarin elke week andere moeders en/of dochters aan het woord komen. Allemaal met relaties waar we ons aan kunnen spiegelen, in kunnen verdiepen, over kunnen verbazen, van kunnen genieten en van kunnen leren.’
‘Misschien heb je dit artikel al eerder gelezen op Franska.nl. Omdat we blijven groeien willen we deze mooie verhalen ook graag delen met onze nieuwe lezeressen.’
Er is veel over te vertellen, over moeders en dochters. Daarom hebben we er een reeks van gemaakt waarin elke week andere moeders en/of dochters aan het woord komen. Allemaal met relaties waar we ons aan kunnen spiegelen, in kunnen verdiepen, over kunnen verbazen, van kunnen genieten en van kunnen leren.
Heb jij een moeder/dochter verhaal dat je wilt delen? Dat kan ook anoniem. Als je mailt naar info@franska.nl onder vermelding van ‘moeders en dochters’ nemen wij contact met je op.
