‘Mijn moeder ging elk jaar na Kerstmis in haar eentje met vakantie’
‘Heel verfrissend als je het mij vraagt. Ik heb er in ieder geval nooit iets achter gezocht.’
‘Als kind wist ik niet beter: op tweede kerstdag vertrok mijn moeder om pas weer op oudjaarsdag thuis te komen. Het heette dat ze ‘even op zichzelf’ wilde zijn. Even niet hoeven zorgen. Mijn vader en mij wat tijd samen gunnen, want dat zou ons goed doen. Dat laatste klopte wel, want mijn vader sloofde zich altijd enorm uit. Hij was altijd vrij van zijn werk, altijd in voor uitstapjes. Naar de bioscoop, het kindercircus, frietjes en pizza eten, pannenkoeken bakken, laat opblijven. Als mijn moeder thuiskwam vroeg mijn vader alleen of ze het fijn had gehad. Verder stelde hij geen vragen. Ik kan me herinneren dat ik wel eens vroeg wat ze dan ging doen. ‘Gewoon,’ zei ze dan, ‘in een hotelletje, lekker lang uitslapen, wandelen en eten. Niks bijzonders en voordat je het weet ben ik er weer.’
Toen ik wat ouder werd vonden sommige vriendinnetjes het maar raar. Waarschijnlijk omdat hun ouders er iets over zeiden, want op een gegeven moment wisten best veel mensen in het dorp ervan en ik durf te wedden dat de meesten daar wat van vonden of het niet vertrouwden. Want welke moeder laat haar kind nou alleen in de kerstvakantie? Welke moeder heeft er behoefte aan om een weekje alleen op pad te gaan? En was ze eigenlijk wel alleen of hield ze er iemand naast?
Toch heb ik nooit getwijfeld aan mijn moeders intenties. Toen ik wat ouder werd legde ze me uit dat het goed was voor haar relatie met mijn vader. ‘Soms heel even afstand nemen doet wonderen’, zei ze. ‘Als je lang samen bent ontstaan er heel veel ingesleten patronen en vergeet je je soms af te vragen waarom je dingen doet, of juist laat. Als ik die dagen in mijn eentje doorbreng en eindeloos met mezelf de omgeving verken en veel buiten ben, bekijk ik daarna alles weer met een frisse blik en als ik dan thuiskom vind ik het weer heerlijk met je vader en met jou.’
Ze zag het als een reset en zo zag het er ook uit. Ik heb me heilig voorgenomen om, mocht ik ooit heel lang met iemand samen zijn en moeder worden, precies dezelfde traditie op te bouwen. Of dat na de kerst is of op een ander moment maakt denk ik niet echt uit. Zolang het maar niet telkens opnieuw onderhandeld en gepland moet worden. Wat ik ervan gezien en geleerd heb werkt het verfrissend als een moeder er af en toe niet is. Al is het maar om te ervaren hoe ontzettend belangrijk ze voor iedereen is.’
Er is veel over te vertellen, over moeders en dochters. Daarom hebben we er een reeks van gemaakt waarin elke week andere moeders en/of dochters aan het woord komen. Allemaal met relaties waar we ons aan kunnen spiegelen, in kunnen verdiepen, over kunnen verbazen, van kunnen genieten en van kunnen leren.
Heb jij een moeder-dochterverhaal dat je wilt delen? Dat kan ook anoniem. Als je mailt naar info@franska.nl onder vermelding van ‘moeders en dochters’ nemen wij contact met je op.
