Franska.nl

Mijn meneer houdt van Marie

 

Ken je dat? Sinds de lockdown worden er ook in Huize Smit achterstallige klusjes gedaan. Maar daar is niet iedereen even blij mee

 

Vanaf de eerste dag van onze lockdown heeft mijn meneer een nieuwe hobby. De hele zolder heeft-ie al gesorteerd. De garage is leeggehaald. En na de kapstok beneden, waar wel duizend jassen hangen, is hij bijna aan mijn kledingkast begonnen. Bijna, want ik heb gedreigd met een echtscheiding als-ie ook maar met één vinger aan mijn spullen waagt te zitten.

 

Nu zou ik eigenlijk blij moeten zijn met zo’n meneer. Hij is dikke maatjes met Marie. Je weet wel, die Japanse opruimgoeroe, Marie Kondo. Als een malle heeft-ie alles uitgezocht en opgeruimd. Van het beddengoed tot de vazen. Van de gloeilampen tot de wasmiddelen. Trots laat-ie me de plastic bakken zien. Alles heeft een nieuwe plek. En ik kan niks meer vinden…

 

Want voor Marie mijn huishouden overnam wist ik in de chaos altijd precies waar alles lag. Kon met twee vingers in mijn neus met mn ogen dicht in een donker schuurtje precies vinden wat ik nodig had. Nu loop ik knarsetandend te zoeken.

 

Van de week nog. Ik zocht het picknickkleed. Hing al jaren in dat rode tasje met die witte lettertjes en dat kapotte hengsel links aan de muur in de garage. En nu was-ie weg, nergens meer te bekennen. Terwijl ik toch zeker wist-ie altijd daar hing. Geïrriteerd liep ik naar meneer. Of-ie soms wist wat ie met dat ding gedaan had. 

 

Ja, dat had-ie opgeruimd. Maar waar, dat was-ie vergeten. Je begrijpt het al: het werd er niet gezelliger op. Inmiddels heeft ie van mij een verbod op plastic dozen en op Marie. Marie Kondo kan wat mij betreft de pot op. Ik word niet zo happy van het haar ‘sparks of joy’ en verlang weer terug naar mijn eigen ordelijke chaos. En een andere hobby voor mijn meneer.