‘Mijn ex houdt er zijn eigen regels op na bij onze dochter’
Miranda en haar ex Rik zijn nu anderhalf jaar uit elkaar. Samen hebben ze dochter Sammy, die ineens veel liever bij haar papa is. De reden: daar mag ze alles.
‘Mijn ex en ik vertroetelden Sammy eigenlijk al jarenlang veel te veel. Misschien omdat ze ons enige kind is, maar ik denk eigenlijk vooral vanuit een schuldgevoel. Rik en ik zijn uiteindelijk zestien jaar bij elkaar geweest, waarvan we de laatste zes eigenlijk een beetje hebben “uitgezeten”, meer als huisgenoten samenleefden dan als geliefden. We leefden volledig langs elkaar heen, het enige wat ons bond was Sammy.
Wanneer je samen een kindje krijgt, denk je er natuurlijk niet aan dat je ooit uit elkaar gaat. Heel lang is dat voor mij ook geen optie geweest; deze relatie, dit huwelijk, moest en zou slagen. Maar uiteindelijk ging het gewoon niet meer. We waren allebei al heel lang ongelukkig en onze enige communicatie bestond uit ruzie.
Dus zijn we anderhalf jaar geleden uit elkaar gegaan. Zolang het maar goed gaat met Sammy, hielden we ons voor. Daarom zijn we in eerste instantie ook niet verhuisd, maar zijn we om en om in ons oude huis blijven wonen. Zodat Sammy niet ineens in twee verschillende huizen terecht zou komen. Pas twee maanden geleden hebben we deze situatie veranderd en nu wonen we allebei in een nieuw huis, vlakbij elkaar.
Omdat we de situatie voor onze dochter al heftig genoeg vonden, is onze scheiding nog niet geformaliseerd. Op papier zijn we dus nog gewoon samen en getrouwd. We hebben nog niet eens stappen in die richting ondernomen; de verandering van niet meer samenwonen bracht al genoeg stress met zich mee.
Maar ik denk eigenlijk dat we dit te lang hebben gedaan op deze manier. Sammy is zo gewend dat ze continu in het middelpunt staat, dat wij alles doen om haar tevreden te houden — we zijn daarin denk ik een beetje doorgeschoten. Ik wilde zo graag weer een beetje een ritme hebben nu we eindelijk allebei een eigen huis hebben. Eindelijk heb ik het idee dat mijn leven weer een beetje begint.
Maar Sammy is moeilijk, ze wordt boos als ze haar zin niet krijgt. En ik kan haar dat niet echt kwalijk nemen aangezien ze jarenlang alles kreeg wat ze maar wilde. Maar ik wil daar verandering in brengen. het wordt tijd dat ze leert dat ze zich soms moet aanpassen, dat het niet altijd vanzelfsprekend is dat haar wil wet is. Helaas helpt Rik me daar niet bij.
We hebben afgesproken dat we de voogdij voorlopig 50/50 houden, maar Sammy wil nu veel liever bij haar vader zijn. Bij hem mag zij elke avond kiezen wat ze wil eten, mag ze langer opblijven en mag ze altijd met vriendjes en vriendinnetjes spelen, en papa komt haar dan altijd ophalen zonder te klagen. Ik ben dat echt zat en dat heb ik Rik ook verteld.
Hij zegt me dan dat hij er oprecht geen problemen mee heeft; hij doet het allemaal met liefde voor Sammy en hij klaagt er niet over omdat hij het prima vindt om te doen. Maar ik wil graag één lijn trekken qua opvoeding. Rik wil dat ook… mits het op zijn manier is.
Voor mijn gevoel zijn we nu weer terug bij af; onze communicatie bestaat alleen maar uit ruzie en discussies. Nu niet meer over onze relatie, maar over de opvoeding. Ik heb het idee dat ik tegen een muur praat. Maar ik wil ook voet bij stuk houden, en niet toegeven aan mijn ex en aan Sammy. Ondanks de moeilijke situatie voor Sammy denk ik toch dat meer regels het allerbeste voor haar zullen zijn.’
