‘Mijn ex doet gewoon waar hij zin in heeft.’
Janneke heeft samen met haar ex het co-ouderschap over hun zoontjes. Maar tot haar grote ergernis doet hij gewoon waar hij zin in heeft…
‘Boven hoor ik mijn zoontjes Jim en Thomas ruziemaken. Ik kan niet horen wat ze zeggen maar het geluid welt aan. Ik laat ze maar even begaan want ik heb er nu de energie niet voor om me ermee te bemoeien.
De jongens zijn weer terug na een weekje bij hun vader. De eerste dagen dat ze weer in mijn huis wonen zijn ze altijd ontzettend druk. Onhandelbaar haast en dan moet ik alle zeilen bijzetten om het nog een beetje gezellig te hebben. Ze hebben dan ook veel voor hun kiezen gehad het afgelopen jaar. Nu was er al veel ruzie thuis wat ze heel naar vonden en toen gooide de echtscheiding van hun ouders hun leventjes nog verder overhoop.
Het zat er al tijden aan te komen, want het ging al langer niet goed tussen ons. Maar toen mijn ex en ik ook ruzie maakten waar de kinderen bij waren moesten we verbitterd in elkaar concluderen dat er van onze relatie niet veel meer over was dan wantrouwen en verdriet. Helemaal toen hij bekende dat hij vreemd was gegaan met een moeder van school.
Ik kon niet meer en vroeg hem te vertrekken, wat hij opgelucht deed. Maar toen begon het gevecht pas echt. De meubels, de foto’s, het geld, de kinderen. Alles werd een strijd en ik ben er inmiddels zo moe van dat ik hem overal zijn zin in geef. Om er maar vanaf te zijn.
Om mij geen alimentatie te hoeven betalen wilde hij co-ouderschap. Natuurlijk kon ik niet anders dan daarin meegaan want hij blijft de vader van mijn kinderen en ik hoopte dat het de jongens rust zou brengen als ze om de week bij hun vader en hun moeder zouden wonen.
Maar niets is minder waar. Hij had binnen de kortste keren een vriendin. Een meisje bijna nog, van achter in de twintig. Zonder kinderen en andere verplichtingen. Dus ze woonden na een maand al samen in het kleine appartement waar hij na de scheiding naartoe verhuisde. De jongens hebben daar een kamertje met een stapelbed en een bureautje. Daar slapen ze met z’n tweeën.
Maar na iedere week bij hun vader waren ze zo uit hun doen. Ze konden niet slapen en zaten elkaar continu in de haren. Ik probeerde te begrijpen waar het aan lag. De verandering door de scheiding, dat ze thuis moesten blijven door corona en hun vriendjes misten. Tot ik op een avond nog even bij Thomas ging kijken voor ik naar bed ging.
Hij was nog wakker en zwijgend ging ik naast hem zitten. Hij draaide zich naar me toe en begon zachtjes te huilen en toen durfde hij eindelijk te vertellen wat hem dwars zat.
Dat hij maar niet kan wennen aan de nieuwe vriendin van zijn vader. Dat zijn vader alleen maar aan haar zit te friemelen en dat ze zo vies met elkaar zoenen waar hij en Jim bij zitten. En dat hij ‘s nachts gehijg hoort en niet weet wat dat is. Dat het hem bang maakt. En dat hij er niet van kan slapen omdat hij zijn broertje moet beschermen.
Ik wist meteen wat Thomas met dat gehijg bedoelde. Mijn ex ligt ongegeneerd met zijn nieuwe liefde een nummertje te maken in de kamer naast die van zijn zoontjes. Ik voelde me langzaam woedend worden. Was het al niet erg genoeg dat deze jongetjes meteen met een nieuwe stiefmoeder te maken kregen? Iemand waar ze helemaal niet om gevraagd hadden?
Waarom mochten ze niet langzaam aan het idee wennen dat hun vader op iemand anders verliefd werd? Hoe ga ik aan een jongetje van zeven uitleggen dat het gehijg dat hij hoort komt van zijn vader die seks heeft met zijn jonge vriendin? En dat je vader dat doet in de kamer naast de jouwe, waar jij alles kan horen, is toch bezopen? Thomas weet nauwelijks waar de kinderen vandaan komen.
Toen hij eindelijk in slaap viel heb ik meteen mijn ex gebeld. Ik geneerde me rot maar ik heb maar gewoon gezegd dat hij voortaan van zijn vriendin af moet blijven waar de jongens bij zijn. Natuurlijk reageerde hij lacherig en stomvervelend. Dat ik het verzon, want zoveel geluid maakten ze niet. En dat ik vast iets tekortkwam. Ik moest eigenlijk gewoon niet zo moeilijk doen. Woedend heb ik de verbinding verbroken.
De week erna gingen de jongens weer naar hun vader. Ik zei tegen Thomas dat hij me altijd met zijn mobieltje mag bellen als hij het gehijg hoort. Tot nu toe heeft hij me nog nooit gebeld, het gehijg is gelukkig opgehouden. Maar dat mijn ex zo makkelijk over de gevoelens van zijn jonge kinderen walst en gewoon doet waar hij zin in heeft, zit me nog steeds ongelofelijk dwars.’
