Franska.nl

 

Een warme vloedgolf ging door m’n lijf en het zweet brak me uit. Ik stond letterlijk te trillen op m’n benen. Dat gevoel kreeg ik toen ik Peter voor het eerst zag, drie jaar geleden, bij de opening van een galerie. Ik was daar op uitnodiging via mijn werk, Peter ook. Onze blikken kruisten elkaar en ik kon m’n ogen niet meer van ‘m af houden. De hele avond hebben we stiekem naar elkaar staan loeren. Stiekem ja, want ik heb al negen jaar een vriend, Robert, waar ik gelukkig mee ben. Samen hebben we ook een zoontje, dat is nu vier jaar oud. Ik hoefde niet zo nodig kinderen, maar omdat Robert zo graag wilde ben ik overstag gegaan. 

 

Robert is een brave. Degelijk, ontzettend lief en hij staat altijd voor me klaar. Onze relatie is steady, maar best saai. Ja, de sleur zat er al vrij gauw in. Ik heb eigenlijk altijd getwijfeld aan Robert, of hij wel de ware is. Ik hou van hem, met heel mijn hart, maar ik mis iets. Een vonk of zo. Toch zou ik hem nooit verlaten. Bij Robert voelt het gewoon zo vertrouwd. Het is prima en fijn. Nee, dat ga ik niet opgeven. Zelfs niet voor Peter waar ik zo stapelverliefd op ben. 

 

Toch knaagt het soms hoor, als ik met Peter ben. Dat moet altijd stiekem. We spreken af bij hem thuis, bij mij thuis (als er niemand is) of in een hotel. Een tijdje geleden zijn we een weekendje weg geweest, Peter en ik. Hij maakt me zo gelukkig. Hij laat me lachen, maakt dat ik een leuker mens ben, vrolijker en vol zelfvertrouwen. Peter heeft een tomeloze energie en zit vol leuke ideeën en plannen. Hij haalt alles uit het leven, met hem is het een feestje. Hij maakt dat ik me weer vrouw voel en we kunnen niet van elkaar afblijven. Och, ik ben verslaafd aan hem. We zien elkaar bijna elke week wel even en als Robert op zakenreis is, breng ik mijn zoontje naar mijn moeder en slaapt Peter al die tijd bij mij. We vrijen in ons bed en hij slaapt op de plek waar Robert altijd ligt. In het begin heb ik me daar heel schuldig en slecht over gevoeld. Inmiddels kan ik mezelf in de spiegel aankijken. Het bedrog went.

 

Af en toe vraag ik me af of Robert het niet allang weet, maar gewoon blijft doen alsof alles goed is. Ik zit soms hele avonden met Peter te appen, terwijl Robert naast me op de bank zit. Hij zit dan zo’n stomme voetbalwedstrijd te kijken en er komt geen woord uit ‘m. Lekker saai. Hij geeft geen kik, heeft ie dan echt niks door? We leven als broer en zus naast elkaar en met elkaar. Kunnen heus ook wel lachen en heel af en toe een goed gesprek voeren, maar de laatste keer dat we elkaar hebben aangeraakt kan ik me echt niet meer herinneren.

 

Een paar vriendinnen weten van mijn affaire met Peter, die nu al drie jaar lang duurt. Zij keuren het af, maar niemand heeft het tot nog toe aan Robert verteld. Ik heb er weleens ruzie over met ze, ze vinden dat ik mijn stiekeme verliefdheid moet opbiechten en een keuze moet maken tussen de twee mannen. Daar pieker ik niet over. Ik hou van Robert en smul van Peter. Verder doe ik toch niemand een vlieg kwaad?’

 

 

‘Misschien heb je dit artikel al eerder gelezen op Franska.nl. Omdat we blijven groeien willen we deze mooie verhalen ook graag delen met onze nieuwe lezeressen.’