‘Mijn dochter trouwde zonder mij erbij’
Willemijn heeft samen met haar ex een dochter, Frederieke. Frederieke moest haar bruiloft vanwege corona verzetten; het plan was naar zomer 2021.
Maar nu kwam Frederieke met het bericht dat zij en haar vriend hebben besloten het in kleine kring te doen. Sterker nog: dat ze al het ja-woord hebben gegeven. Zonder Willemijn erbij.
‘Mijn ex en ik zijn niet op de allerbeste manier uit elkaar gegaan, helaas. Achteraf gezien hadden we al tien jaar eerder moeten scheiden, maar we hebben echt tot het laatste moment gewacht. Al jaren sliepen we niet meer in dezelfde kamer, was er geen sprake meer van liefde en hadden we vooral ruzie. Toen Frederieke uit huis ging en we echt op elkaar waren aangewezen, was binnen een half jaar de kogel door de kerk: we moesten uit elkaar.
Dat was een behoorlijke klap voor Frederieke. Begrijpelijk. Natuurlijk merkte zij wel dat er geen liefde tussen ons was – en achteraf heb ik er spijt van dat ik dit als voorbeeld aan haar heb meegegeven. Dat ik haar niet heb laten zien hoe een gezonde relatie eruit hoort te zien. Dat ouders soms beter uit elkaar kunnen gaan. Dat bij elkaar blijven voor een kind in ieder geval nooit een goede optie is.
En dat heeft Frederieke mij en mijn ex best lang kwalijk genomen. Ze is nu begin 30 en eigenlijk is onze relatie pas hersteld sinds een jaar of vijf. Daar ben ik heel dankbaar voor, maar nog dankbaarder en blij ben ik dat zij de liefde van haar leven ontmoette, Niels. Ze had al een relatie met hem toen wij weer voorzichtig goed contact kregen. Een heel leuke en betrouwbare jongen.
Door het dolle heen was ik toen Frederieke vertelde dat ze verloofd waren, en ik vond het zo leuk haar te helpen met plannen. De jurk uitzoeken, locaties afgaan, menu’s bepalen… Het zou een groot feest worden met zo’n 100 man en een band. Maar ja, toen kwam corona en ging alles niet door. Frederieke pakte het eigenlijk best goed op: dan zou ze het toch verplaatsen naar volgend jaar? Van uitstel kwam hier zéker geen afstel.
Maar toen belde ze me zo’n twee maanden geleden op. Ze moest me wat vertellen: Niels en zij hadden elkaar het jawoord gegeven. Met de ouders van Niels en hun beste vrienden als getuige. Het was spontaan geweeest en een verrassing vanuit Niels — Frederieke wist van niets. Ik stond perplex. Natuurlijk wilde ik graag blij voor haar zijn, ik hoorde immers echt wel hoe gelukkig ze was. Ze vond het de allerleukste verrassing ooit van Niels. Nietsvermoedend ging ze met hem naar zijn ouders en vervolgens bleek het een bruiloft in hun grote tuin te zijn.
‘Maar wilde je mij en je vader er dan niet bij?’, vroeg ik haar. Ze slikte en vertelde me dat ze het eigenlijk wel ontspannen vond. Dat haar vader en ik toch niet normaal met elkaar konden omgaan. Dat ze zó gelukkig is met Niels en dat ze door mijn ex en mij samen te zien, alleen maar wordt herinnerd aan de poppenkast die wij jarenlang hebben opgevoerd voor haar.
Mijn hart is echt gebroken. Ook al heeft Niels alles geregeld, ze heeft er geen enkele moeite mee gehad dat ik er niet was. Mijn enige dochter is getrouwd en ik was er niet bij. Ik dacht echt dat onze band weer beter was, en dat we daar allebei heel erg ons best voor wilden doen. Nu lijkt het alsof we weer twintig stappen terug hebben gedaan.’
