Franska.nl

‘Mijn dochter heeft haar schoonvader wel vernoemd, maar haar eigen vader niet’

 

‘We snappen dat ze een keuze moest maken, en het is ook niet zo dat we het die andere opa niet gunnen.’

 

‘Het doet toch een beetje pijn wanneer het ter sprake komt, de tweede naam van mijn kleinzoon Levi. Hij is vernoemd naar zijn opa, maar niet naar mijn man. Onze dochter heeft dus haar schoonvader wel vernoemd, maar haar eigen vader niet. Ergens vinden we dat gek en pijnlijk, maar ja, wat kun je erover zeggen?

 

Onze dochter heeft een goede band met haar schoonouders en ze wilden graag die ene opa van hun kind vernoemen. Mooi, natuurlijk. Maar het lijkt wel alsof ze hierdoor duidelijk kiest voor haar schoonfamilie en niet voor ons. Onze band is ook goed, vind ik. En die met haar vader ook. Hij is er altijd voor haar geweest. En juist daarom steekt het. En natuurlijk is het maar een naam en betekent het niet alles, maar we moeten nu wel leven met het feit dat de schoonfamilie is vernoemd bij een eerste kleinkind, en wij niet. Waarom hebben ze niet voor een tweede en derde naam gekozen, en beide opa’s vernoemd? Of dan allebei niet? Lijkt me ook beter. Kijk, ze zijn nog van plan om meer kinderen te krijgen, dus wie weet, als alles goed gaat, zijn wij hierna aan de beurt.

 

Maar dat praat niet goed hoe wij ons nu voelen. Ook onze vrienden reageren een beetje geschokt. Waarom wel haar schoonfamilie vernoemen en niet ons? Dat is toch ergens een steek onder water? We hebben leuk gereageerd hoor, op de geboorte van Levi, en we zijn dolblij met zijn komst. Het is een wolk van een baby en we voelen ons echt een opa en oma. Maar de naam, tja, we praten er maar niet meer over. We noemen hem gewoon bij zijn eerste voornaam en klaar. En hopelijk zijn we ooit nog aan de beurt. Want het is toch een teken van liefde, als je naam wordt doorgegeven aan de volgende generatie. Noem ons dan maar ouderwets, maar voor ons betekent dat wel iets. En nu vinden we het toch jammer, merken we. Ik kan mijn dochter er niet op aanspreken, want dan is ze al gauw beledigd en gepikeerd. Laat haar maar even in haar babytijd zitten en genieten.

 

We snappen dat ze een keuze moest maken, en het is ook niet zo dat we het die andere opa niet gunnen. Maar ook wij zijn belangrijk, toch? We voelen ons door de naamkeuze behoorlijk aan de kant gezet. En wie weet overdrijven we daar een beetje in, maar we kunnen ons gevoel niet uitzetten.’