‘Mijn buurman verwaarloost zijn huisdier’
Laatst stond de buurman van Tina onverwacht voor de deur met een verzoek waar ze geen nee tegen kon zeggen.
‘Buiten waait het hard en de regen tikt tegen de ramen. In de tuin zie ik de kat van de buurman onder de tafel zitten, zijn rug is een beetje opgetrokken en zijn vacht is vochtig. Ik houd helemaal niet van katten, maar toch vind ik het naar om het beestje zo te zien.
Onze buurman heeft de kat twee jaar geleden gekocht toen hij veel thuis moest werken, maar inmiddels gaat hij alweer hele dagen naar kantoor en zit de kat blijkbaar alleen in huis. Ook ’s avonds en in het weekend is de buurman zelden thuis, hij is een man alleen en zoekt de gezelligheid vaak elders. Dat gaat mij verder niet aan natuurlijk, dat moet hij zelf weten. Erg veel contact hebben we niet met hem, hij is nogal op zichzelf. Eerlijk gezegd vind ik hem maar een rare snuiter.
Een paar dagen geleden belde hij op een avond opeens bij ons aan. Verbaasd deed ik open. Hij begon een nogal onsamenhangend verhaal over dat hij over een paar uur naar Schiphol moest omdat hij op vakantie ging. Dat hij al de hele buurt af was geweest, maar dat niemand hem wilde helpen en nu waren wij de laatsten aan wie hij het kon vragen. Of wij de kat eten zouden willen geven tijdens zijn afwezigheid. Hij zou een week weg zijn en we hoefden maar een keer per dag verse brokjes en water neer te zetten. Terwijl hij dat zei stak hij zijn hand met zijn huissleutel al naar me uit.
Verbouwereerd nam ik de sleutel aan en zei aarzelend dat ik het dan wel wilde doen. Ik voelde me nogal overvallen door zijn vraag want ik ken de buurman nauwelijks. Maar als niemand anders voor zijn huisdier wilde zorgen dan kon ik toch zeker geen nee zeggen? Het was helemaal niet moeilijk, zei hij nog. Hij had al een briefje op het aanrecht gelegd waar ik het voer kon vinden en het kattenluik was gewoon open dus de kat kon naar binnen of naar buiten als hij dat wilde. Na een week zou hij weer thuis zijn. Met een ‘heel erg bedankt’ draaide hij zich om en liep weg.
Het voelt wel heel raar om iedere avond het lege huis van de buurman binnen te gaan, want ik was er nog nooit binnen geweest. De kat komt meteen naar me toe en krult zich om mijn benen als ik zijn voerbakje vul. Zachtjes begint hij te snorren alsof hij wil vragen om aanraking. Onhandig krabbel ik hem dan maar een beetje achter zijn oren, want ik ben een beetje bang van katten. Maar ik heb zo met dit beestje te doen, blijkbaar staat de verzorging van zijn huisdier niet heel hoog op het prioriteitenlijstje van de buurman.
Dat vind ik dus wel erg, want als je weet dat je op vakantie gaat, dan regel je toch meteen iets voor je huisdier? Ik weet dat het niet altijd even makkelijk is en dat het geld kost. Onze hond gaat in vakanties altijd naar een hondenpension en dat is zeker niet goedkoop, maar ik weet dat er goed voor hem wordt gezorgd en dat ze hem aandacht geven.
De kat van de buurman zit al zo vaak alleen thuis en nu de buurman op vakantie wilde gaan dacht hij blijkbaar niet eens na over een goede opvangplek voor zijn huisdier. Wie had er dan voor het beestje gezorgd als ik ook nee had gezegd? Had hij hem dan maar aan zijn lot overgelaten? Eigenlijk vind ik dat toch een vorm van dierenmishandeling, want je neemt toch zeker geen huisdier als je er niet voor wil zorgen?’
