Franska.nl

Mieke’s zoon filmde een ongeluk en zette dat filmpje online

‘Ik kon niet begrijpen dat mijn bloedeigen kind dit geflikt had.’

 

 

‘Je wordt van je fiets getrokken, komt bloedend op het asfalt terecht, krijgt nog een trap na en komt er daarna achter dat er een of andere onverlaat was die dit stond te filmen en die deze hele nachtmerrie ook nog eens online heeft gezet. Een paar weken geleden viel het verhaal te lezen van iemand die dit overkomen is en wat het met hem heeft gedaan om zichzelf zo tentoongesteld te zien.

Wie zoiets doet?

Mijn bloedeigen zoon maakte zich er een paar jaar geleden schuldig aan om een verkeersongeluk te filmen en het daarna online te zetten. Wat bezielde hem, vroeg ik me af toen ik daarachter kwam. Hij kon het me niet uitleggen. ‘Gewoon’, zei hij. Ik zei dat dit allesbehalve gewoon was. Dat dit gedrag juist hoogst abnormaal was. Hoe had hij het in zijn hoofd gehaald om iemand die zo ongelooflijk kwetsbaar is te filmen? Hoezo had hij de beelden op Facebook gezet? Wat had hij hiermee voor ogen gehad? Wie dacht hij hiermee te imponeren? Hiermee te bereiken?

Hij had er geen antwoord op. Op geen enkele vraag die ik hem stelde had hij een antwoord. Hij stond daar maar met die eeuwige telefoon in zijn hand wat grimassen te trekken en dat maakte me zo woedend, zo onmachtig, dat ik zijn telefoon uit zijn handen trok en die tegen de muur kapot gooide. Die kwam aan. Want zijn telefoon was zijn wereld en dat had ik zojuist van hem afgepakt. Voor een nieuwe telefoon hebben we hem laten bloeden, want daar heeft hij heel wat vakken voor moeten vullen bij de plaatselijke supermarkt.

Achteraf was dit misschien wel de allerbeste manier om hem te laten voelen wat hij gedaan had. Elke keer als hij begon te klagen over het niet hebben van een telefoon haalden we alleen maar onze schouders op. ‘Eigen schuld,’ zeiden we dan. ‘Zo kun je tenminste ook niemand filmen die daar niet om heeft gevraagd’. Het zou een jaar duren voordat hij eindelijk kon toegeven dat we gelijk hadden gehad en dat hij zou uitspreken dat hij het echt nooit meer in zijn hoofd zou halen om zoiets te doen. Daar waren we uiteraard blij mee. Maar het zou nóg beter geweest zijn als we hem hiervoor hadden kunnen behoeden. Als we er ooit bij stil hadden gestaan dat dit überhaupt kon gebeuren, hadden we dat zeker aangekaart. Alleen is dat nooit een seconde in ons opgekomen.’

 

Mieke’s naam is gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.

Moet jou ook iets van het hart en wil je dat (anoniem) met ons delen? Stuur dan een mail naar info@franska.nl onder vermelding van ‘Dit moet ik even kwijt’.