Met nog 16 dagen te gaan tot oud en nieuw

 

Heb ik een keigoed advies voor burgemeester Halsema van Amsterdam.

 

Amsterdam gaat het radicaal aanpakken qua vuurwerkbeleid dit jaar, dus wees gewaarschuwd. Om te beginnen – en omdat er geen hond is die dat lijkt te weten: vuurwerk is al sinds jaar en dag verboden rond ziekenhuizen en bij inrichtingen waar dieren worden verzorgd of opgevangen en dat blijft zo. Vanaf komende oud en nieuw, zo heeft de gemeenteraad afgelopen week besloten, mag er óók geen vuurwerk meer worden afgestoken in parken – ook weer in de eerste plaats om dieren te sparen. En dan is er nóg een heel genereus gebaar. Net als vorig jaar kunnen inwoners van de hoofdstad een pakket aanvragen om hun straat vuurwerkvrij te houden tijdens de jaarwisseling. Jazeker, een pakket. Met daarin borden om de vuurwerkvrije straat te markeren, 25 raamposters en een stappenplan. Wel even vooraf met je buurt overleggen want ‘de vuurwerkvrije zone is een gezamenlijke, vrijwillige afspraak van de buurt’.

 

Eerlijk gezegd had ik wel wat meer verwacht van onze burgemeester. Want was het niet in eerste instantie het plan om vuurwerk alleen nog maar in speciale zones toe te staan? Dus: vuurwerk mag nergens behalve op daartoe aangewezen plekken? Dat was het zeker. Maar bij nader inzien leek het mevrouw Halsema toch beter om ‘eerst op kleine schaal te experimenteren met vuurwerkzones, voordat die op een grootschalige manier worden ingevoerd’.

 

Ik weet niet waar de burgemeester de laatste pakweg tien jaar oud en nieuw heeft doorgebracht, maar ik praat haar graag even bij. Er werd, beste burgemeester, al die jaren namelijk net zoveel vuurwerk afgestoken rond de maneges, de dierentuin en ziekenhuizen als overal elders in de stad – oorlog dus. Daarom hebben wij Amsterdammers weinig fiducie in de nieuwe regels voor de parken. Wij zijn bang dat het probleem ‘m namelijk vooral in de handhaving zit.

 

Ter illustratie: afgelopen maandagochtend vroeg gingen in het Amsterdamse bos vuurwerkbommen af die een mens het horen en zien deden vergaan. Gegooid door knaapjes van een middelbare school verderop die het extra leuk vonden om paarden in blinde paniek op hol te zien slaan en honden en hun baasjes (het KNGF traint er ook hulphonden) trauma’s voor het leven te zien oplopen. Iemand had de tegenwoordigheid van geest om de boswachterij te alarmeren. Maar voordat die goed en wel ter plekke waren zaten die knaapjes alweer schuddebuikend van het lachten stoer te doen in hun schoolbankjes. En was die boswachterij toevallig in de buurt geweest dan was de kans groot geweest dat die een bom naar hun hoofd hadden gekregen.

 

Want is dat niet zoals het gaat? En is het om die reden ook niet om je te bescheuren dat er geld wordt uitgetrokken voor die bezopen pakketten? Hoe ziet de burgemeester dat voor zich? Dat wij een stel rotjochies heel stoer wijzen op het bord uit dat pakket waarop toch heel duidelijk ‘verboden voor vuurwerk’ staat en dat die rotjochies dan niet willen luisteren – in het gunstigste geval dan? Wat doen we dan? Politie bellen? Nee, want die heeft wel wat anders aan haar hoofd – en is trouwens ook zwaar onderbemand en overwerkt. Boa’s laten uitrukken? 

 

Misschien kent de burgemeester dat spreekwoord van de zachte heelmeesters en de stinkende wonden wel. Of om het maar even op z’n Amsterdams te zeggen: de beuk erin! Gewoon helemaal nergens vuurwerk meer, een paar jaar heel streng handhaven en straffen en klaar zijn we.

 

Door: Brigitte Bormans

Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.

Afbeelding van Brigitte Bormans