Meer vrouwen aan de top!
Ik weet niet zo goed wat ik daar nou van vind
Van de kreet ‘er moeten meer vrouwen aan de top’. Is het niet slimmer als we ervan uitgaan dat we de juiste mensen aan de top moeten hebben? En dat het dan niet uitmaakt of je man of vrouw bent?
Sommige vrouwen voelen zich achtergesteld
En klagen dat mannen het ‘makkelijker’ hebben. Dat ze meer geld verdienen. Eerder voor vol worden aangezien. En ik weet dat ik met wat ik nu ga zeggen boze mailtjes in mijn inbox krijg, maar…, komt ie dan:
Ben je daar als vrouw niet zelf bij? Ik ben vrouw. En heb me echt nog helemaal nooit achtergesteld gevoeld. Als ik iets wil, dan regel ik dat. Vol vuur en een flinke portie passie. Als het kan zacht en liefdevol, als het moet scherpzinnig en dwingend.
Dat wil niet zeggen dat wat ik wil ook altijd lukt hoor
Maar ik heb me nooit iets aangetrokken van mijn vrouwzijn. Als iemand anders dat wel doet, dan is dat zijn of haar probleem. Ik ga uit van mijn eigen kracht. Mijn ménselijke kracht. Ik weet wat ik kan – en nog beter wat ik niet kan.
En ik sluit zeker mijn ogen niet voor het feit dat er situaties en landen zijn waarin vrouwen worden achtergesteld. Alleen kan er ook wat anders spelen. En dat is niet voor jezelf durven gaan staan. Niet uitdragen wat je waard bent. En niet in jezelf geloven.
Wij vrouwen zijn een kanjer in onszelf wegcijferen en kleiner maken
Wat als we daar nou eerst eens mee stoppen? En gewoon lekker onze plek innemen. Niet een beetje, of wachten tot iemand zegt dat het oké is, nee, volledig. Nu. Als je dan aan de top wilt werken, dan bereik je dat met de juiste mindset vast en zeker.
Roepen dat er meer vrouwen aan de top moeten komen, voelt voor mij juist als een aanval op het vrouwelijke. Als in: vrouwen hebben daarbij hulp nodig, als wij dat als bedrijf niet faciliteren, dan redden de vrouwen het niet. Onzin! We got this. En het wordt tijd dat we dat uitdragen. Dan verandert de buitenwereld vanzelf mee.
En daarbij: wat wil je als vrouw?
Ik ken genoeg vrouwen die er nu bewust voor kiezen een wat minder uitdagende functie te hebben. Omdat ze erin geloven dat ze nu nodig zijn bij het opvoeden van de kinderen. Niet omdat ze dat wordt opgelegd, maar omdat ze dat zélf willen. Ook dat is helemaal prima.
Aan de andere kant ken ik ook weer vrouwen die wél die topfunctie hebben. Die zich totaal niet bezighouden met dat ze ‘aan de top werken’. Ze doen dat omdat ze gepassioneerd zijn en knettergoed in hun vak. Dat stralen ze uit en daarmee dwingen ze moeiteloos het respect af van mannelijke collega’s.
De oplossing zit hem niet in de buitenwereld veranderen. De oplossing zit in naar binnen kijken hoe jij jezelf ziet. Dat is een stuk uitdagender, want hoe makkelijk (en lekker, laten we eerlijk zijn!) is het om op de buitenwereld te mopperen. Sta voor jezelf. Ga voor jezelf. And kick some ass! ❤️
