Ook Flo wordt een puber
May wil niet er niet aan denken dat Flo in de puberteit gaat komen. Maandverbanden, jongens… Nu nog niet.
Bij een nieuwe school, of ‘opvang’, hoort een nieuw traject. Dus staat er een gesprek gepland met de orthopedagoog en de arts van De Wollewei. Ik krijg een brief mee met de datum en de duur van het gesprek. Anderhalf uur.
Ik ken het verloop van dit soort gesprekken inmiddels. Vertellen hoe het allemaal zo gekomen is. Of ik een goede zwangerschap had. Wat de APGAR-score was van de baby. Of ik ‘Ja sorry, we móeten het vragen’ drugs heb gebruikt tijdens de zwangerschap. En wanneer er bij ons alarmbellen gingen rinkelen dat er iets ‘mis’ was. Deze afspraken. Niet mijn hobby.
Op de fiets op weg naar de afspraak bel ik mijn moeder die voor de gelegenheid even als klaagmuur dient. Dat ik het verhaal al honderd keer heb verteld. En of die mensen niet aan overdrachten doen. Het staat bij minstens zeven instanties opgetekend. Waarom willen ze me weer door die trechter trekken? Ja, ik had een perfecte zwangerschap, nee ik heb geen drugs gebruikt. Sterker, geliefde en ik zijn een week gaan detoxen in Turkije om met een schoon lichaam aan een zwangerschap te beginnen. Ik heb geen druppel alcohol gedronken en de APGAR-score was 10. Zo. Nu jullie weer.
Als ik binnenkom, zie ik twee vrouwen waar ik mannen verwachtte. Als ik ‘arts’ en Adrie hoor, denk ik aan een man. Inderdaad, bijzonder weinig geëmancipeerd van me. Of ik koffie wil. En dat ze even zullen uitleggen waarom ze dit gesprek willen voeren. Dat ik het verhaal natuurlijk al vaak heb verteld, maar dat ze om Flo zo goed mogelijk te kunnen begeleiden toch nog een paar vragen hebben die ze niet in de dossiers hebben kunnen vinden. Ik krijg koffie, ze tutoyeren, ze lachen om een grap die ik maak en er staat geen doos met tissues. Ik leun een beetje achterover in mijn stoel. Deze anderhalf uur gaan misschien niet zo vervelend worden als ik had bedacht.
Of ik nog vragen heb. Of ergens tegenop zie. De puberteit, zeg ik. Lijkt me bij alle drie niet de gezelligste periode, maar bij Flo. Ik kan letterlijk misselijk worden als ik eraan denk. Gaat ze in staat zijn een maandverbandje te verwisselen? Zal ze niet ontzettend schrikken van bloed in haar onderbroekje? En dan de rest. Jongens. Seks. ‘Slaan kinderen zoals Flo dat over?’ Ik vermoed al wat het antwoord is, maar hé, ik kan het proberen. Ik bedoel, als je op je negende nog helemaal in de ban bent van Hello Kitty lijkt het me niet geheel in de lijn der verwachtingen dat je op je veertiende bier uit je navel laat slurpen door willekeurige manspersonen.
Ik denk aan mijn mooie meisje. Aan jongens
Helaas. Adrie de arts zegt dat het tegendeel vaker voorkomt. Deze kinderen leven dicht bij hun oergevoel. Rationaliseren niet en kennen weinig schaamte. Dus als iets lekker voelt, tja waarom zou je het dan niet doen? Ik denk aan mijn mooie meisje. Aan jongens. Adrie zegt dat ze kwetsbaar is en dat we daar heel goed mee om zullen gaan. Dat ik niet moet panikeren want ze hebben een school vol meisjes zoals Flo en vaker met dit bijltje gehakt. Dat we het daar uitgebreid over gaan hebben als het zover is. Of eerder. Als ik daar behoefte aan heb.
Ik wil weten wat de gemiddelde leeftijd is waarop meisjes tegenwoordig menstrueren. Kan ik me daar een beetje op voorbereiden. En hopelijk mijn angsten even voor me uitschuiven. Met Flo genieten van Hello Kitty en De Dag Dat de Grote Klok Stilstond, haar Rapunzel-verkleedjurk aan de achterkant dichtmaken en een trui voor haar kopen waar Knabbel (je weet wel, van Babbel) met pailletten op is geborduurd. Kinderdingen.
Ik wil nog niet aan maandverbandsessies of anticonceptie nadenken. Ik wil het niet. Ik kan het niet. In tijden van welvaart begint de menstruatie eerder, vertelt de arts. Maar als grove vuistregel kun je stellen een jaar eerder dan waarop het bij de moeder begon. Al mijn vriendinnen waren het allang toen het zich bij mij openbaarde. Ik kon niet wachten om er ook bij te horen. Ik reken snel uit wanneer het moment daar zal zijn voor mijn kleine Flo en voor het eerst in mijn leven ben ik blij dat ik een laatbloeier ben.
May-Britt Mobach is hoofdredacteur van Amayzine.com, voor Franska.nl schrijft ze over haar bijzondere gezin.
Fotografie: Esmee Franken, visagie: Linda van Iperen, haarstylist: Mandy Huijs
