Mary wilde als alleenstaande moeder absoluut niet fulltime werken
Na de wasmachine begaf Mary’s stofzuiger het en toen kreeg haar dochtertje een ongeluk.
‘Het was elke maand ontzettend puzzelen om rond te komen want ik wilde onder geen beding vijf dagen werken zolang mijn dochtertje zo klein was. Als ze naar de basisschool zou gaan, zou ik wel wat extra uren gaan draaien, maar tot die tijd wilde ik er zoveel mogelijk zijn. Per slot van rekening had ze alleen maar mij.
Voor haar derde verjaardag had ik gespaard. Letterlijk elke maand een klein bedrag opzijgelegd zodat ik haar lang gedroomde barbiehuis kon kopen en een echt feestje kon geven. Ik was al maanden van tevoren aan het rekenen geweest. Waar ik echter geen rekening mee had gehouden, waar ik zelfs niet bij stilgestaan had, was de wasmachine. Dat was een krijgertje en hij zou nog jaren mee moeten kunnen. In werkelijkheid bleek het ding stokoud te zijn en kon hij niet meer worden gerepareerd, waardoor het potje voor mijn dochters derde verjaardag noodgedwongen in zijn totaliteit naar een nieuwe wasmachine ging.
Vanaf die wasmachine ging het mis. Haar cadeau en feestje moesten namelijk wel gewoon doorgaan dus pakte ik groot uit. Onverantwoord groot achteraf, want niet alleen alle reserves waren op, maar ook het hele maandgeld. Toch probeerde ik me niet druk te maken. Ik zou het wel weer oplossen want dat was me nog altijd gelukt.
Kort na de wasmachine begaf de stofzuiger het en meteen daarop maakte mijn dochter een val waarbij ze haar arm brak en we zo vaak naar de dokter en het ziekenhuis moesten dat ons eigen risico – dat ik op maximaal had gezet – er in één keer doorheen was. De energierekening van die maand kon ik even niet meer betalen en de huur moest ook even wachten. Daarna ging het hard. De maand erop bleef er niet eens meer genoeg over om te eten en toen we nog een maand verder waren stonden de eerste deurwaarders al op de stoep.
Voordat ik had kunnen organiseren om meer uren te gaan werken waren mijn schulden al zo hoog opgelopen dat ik er geen gat meer in zag. Ik stak mijn kop in het zand, maakte de post niet meer open, leende geld bij vrienden en familie en kocht opeens dingen die ik normaal nooit zou kopen en niet nodig had.
Op mijn dochters vierde verjaardag zaten we bij mijn ouders in huis omdat we uit huis waren gezet. Haar eerste schooldag was in het dorp waar ik zelf mijn hele schooltijd met heel veel tegenzin had gewoond en het zou nog een paar jaar duren voordat ik financieel weer helemaal op orde was en weer in aanmerking kwam voor een huurhuisje in de stad.
Inmiddels kan ik zeggen dat ik nu écht met geld kan omgaan zonder dat ik mijn dochter tekortdoe, dat heb ik van deze zwarte bladzijde uit mijn leven geleerd. Plus dat je nooit kunt zeggen dat het jou niet overkomen zal om in de schuldsanering terecht te komen.’
‘Misschien heb je dit artikel al eerder gelezen op Franska.nl. Omdat we blijven groeien willen we deze mooie verhalen ook graag delen met onze nieuwe lezeressen. Wil jij ook iets delen met onze lezeressen, mail je verhaal dan naar info@franska.nl.’
