Franska.nl

Martijn werd aan de kant gezet door de weduwe van zijn vader

‘Ze werd furieus die middag. En zei dat ze het contact met ons toch al op een laag pitje wilde zetten.’

‘Moet ik mezelf voorhouden dat ze zo de weg kwijt is dat ik haar dit niet kwalijk kan nemen? Of schuilt er een heel andere persoon in haar dan ik al die jaren heb vermoed? Ik heb het over de weduwe van mijn vader. Hij overleed nog geen jaar geleden, na een huwelijk van meer dan veertig jaar met haar. Onze band was altijd oké, dacht ik. Ik kan me mijn vader niet eens met mijn moeder meer herinneren, zo lang zijn ze al uit elkaar. Het was altijd mijn vader met haar. Ze zorgde voor me als hij er niet was. Paste op mijn kinderen alsof het haar eigen kleinkinderen waren.

 

Vlak na mijn vaders overlijden vertelde ze me dat ze zijn boeken wilde verkopen. We hebben het niet zomaar over een kast vol, maar over duizenden boeken. De meeste wetenschappelijk. Omdat ze zijn kleding ook al zonder pardon had opgeruimd en zijn as had verstrooid in Zweden waar ze al hun vakanties doorbrachten, trok ik dit keer aan de bel. Ik wilde wel wat van mijn vaders boeken als aandenken, zei ik. En ze nodigde me uit om langs te komen. Ik denk dat ik zowat een hele dag tussen zijn boeken heb doorgebracht. Die vertelden mij dingen over hem die ik nog niet wist, dus het was ook een ontdekkingsreis. Vierendertig boeken had ik apart gelegd. Al met al leek me dat een mooie erfenis.

 

Toen ze de stapel zag liggen schoot ze uit haar slof. Dit was de bedoeling niet, zei ze. Een paar boeken, dat is wat ze in gedachten had. Maar deze enorme hoeveelheid… Eerst schrok ik. Toen werd ik boos. Ik vroeg haar hoeveel ze ervoor hebben wilde, dan kocht ik ze van haar en hoefde ze deze alvast niet meer te verkopen. Furieus werd ze. ‘Pak ze maar mee en ga maar’, zei ze. Ze had toch al besloten om het contact met mij, mijn vrouw, onze kinderen, op een laag pitje te zetten. Voorlopig wilde ze echter helemaal geen contact meer. Ik trok me haar gedrag persoonlijk aan. Vroeg me af wat we haar in vredesnaam hadden misdaan en waar we dit aan verdienden.

 

Totdat we hoorden dat ze ook het contact met een aantal zogenaamde beste vrienden heeft verbroken en met de hele familie van mijn vader. Dat deed me aan de ene kant goed. Zo persoonlijk kon het immers niet zijn als ze zoveel mensen tegelijk uit haar leven heeft gegumd. Maar begrijpen doen we het geen van allen. Is ze doorgedraaid? Of was het altijd al een stukken minder aardig iemand dan hoe ze zich voordeed al die jaren? Niemand heeft er een antwoord op. Al neig ik naar die laatste optie. Want haar gedrag gaat voorbij alle normen van fatsoen.’

 

Misschien heb je dit artikel al eerder gelezen op Franska.nl. Omdat we blijven groeien willen we deze mooie verhalen ook graag delen met onze nieuwe lezeressen.’

 

Martijns naam is vanwege privacy gefingeerd. Zijn echte naam is bekend bij de redactie.

 

Moet jou ook iets van het hart en wil je dat (anoniem) met ons delen? Stuur dan een mail naar info@franska.nl onder vermelding van ‘Dit moet ik even kwijt’.