Gelegenheidsvrienden
Het klinkt een beetje oppervlakkig, zo merkt Margreet als ze de term dropt in een groepje vrienden. Maar nader onderzoek leert dat je er niet zonder kunt: gelegenheidsvrienden. En dat het dus meestal ook helemaal niet zo oppervlakkig is…
Voor wie m’n vorige stukje niet heeft gelezen: ik was dus met drie andere vrouwen op het festival Oerol vorige week. Een van hen kende ik heel goed, eentje een beetje en de derde helemaal niet. We deelden een tent, we deelden de tijd en we deelden de ervaringen van de dagen die we samen doorbrachten. Met als gevolg dat onze slaaphouding, doucherituelen en zelfs onze stoelgang al gauw geen geheimen meer kenden.
Maar ook de emoties die ons overvielen tijdens de indringende voorstellingen die we zagen, de herinneringen die ze bij ons opriepen en de kwetsbaarheden die ze bij ons blootlegden, deelden we. Want binnen het coconnetje waarin we die dagen daar leefden, waren deze drie vrouwen degenen met wie we de meeste connectie voelden. Er vloeiden tranen van ontroering, van pijn en van het lachen. We hoorden woorden over loslaten en vasthouden die ons de rest van ons leven troost zullen bieden. We voerden gesprekken van onpeilbare diepte, en deelden onze oppervlakkige bezigheden. We leefden drie dagen lang intens en intensief samen.
Onze levens zijn te druk om ieder weekend een boom op te zetten
Inderdaad, ‘gelegenheidsvrienden’ klinkt misschien oppervlakkig voor zo’n puur en intens contact. En als je er een beter woord voor weet, dan hoor ik dat graag! Maar voor mij dekt het de lading en is het allerminst oppervlakkig. Een deel van deze vrouwen zie ik het komende jaar misschien maar een of een paar keer. Onze levens zijn allemaal te druk om ieder weekend het glas te heffen en een boom op te zetten. Die drie dagen op een festival zijn precies goed!
De magie ligt ‘m misschien dan ook wel in die drie dagen. M’n schoonmoeder zweerde bij het spreekwoord: bezoek en vis blijven niet langer dan drie dagen fris. Na drie dagen intensief samen zijn, kunnen de gevoelens van verliefdheid omslaan in vermoeidheid. Minder slaap, niet je gebruikelijke ritme en twentyfour-seven samen kunnen zorgen voor kleine barstjes in het wauw-gevoel.Wij hebben er helemaal niets van gemerkt met z’n vieren. En omdat het zo enorm goed beviel, hebben we al besloten volgend jaar weer te gaan. Dan nemen we de proef op de som en gaan we vier dagen, want drie dagen waren écht te kort. Dan gaan we eindelijk ontdekken of m’n schoonmoeder al die tijd gelijk heeft gehad. Ik verheug me er nu al op!
Margreet Botter woont met man en zoon in het midden van Nederland. Ze werkte jaren bij Libelle, waar Franska haar baas was. In de loop der jaren bloeide er een voorzichtige vriendschap tussen de twee, die zich nog steeds aan het ontwikkelen is.
