Een mooie vrijdagmorgen
Alhoewel ik de wereld een stuk minder mooi vind sinds woensdag.
Het beeld van een onschuldige man, een leuke vader. Toevallig een vader van een jongetje dat bij de dochter van mijn vriendin in de klas heeft gezeten. Acht jaar lang. Iemand die je zomaar drie keer per week in de klas tegenkomt terwijl je de schooltas van je kind in een vak probeert te proppen. Je groet elkaar vluchtig terwijl je je kind een kus in de haren blaast. Zo’n contact. En dan ineens gebeurt er dit. Een gezin wordt stukgescheurd.
‘Eerst krijg je de spotters, dan de hitters’, hoorde ik misdaadjournaliste Saskia Belleman zeggen bij JINEK. De spotters brengen je dagelijkse route in kaart zodat de hitter zijn werk kan doen. De hitter begrijp ik sowieso niet, maar je zult maar spotter zijn. Word je dan niet wakker in je zweet van schaamte? Wetende dat jij de brug naar een brute moord bent geweest?
Wat moeten we nu? Ik hoor Gerard Spong bij BEAU zeggen dat drugs legaliseren de beste optie is. Want dan haal je die hele criminele schakel eruit.
Ik weet niet zo goed wat ik moet vinden. Als ik iets zou mogen zeggen, is het dat het mij een goed idee lijkt om die drugs gewoon even lekker over te slaan. Dat is sowieso beter voor je gezondheid en dan kleeft er geen bloed aan je vingers.
Vanavond allemaal maar gewoon aan de wijn en een bitterbal, wat jij?
Ik wens je het goede,
May-Britt