Goedemorgen
Gisteravond zag ik Frits Wester op tv. Bij JINEK vertelde hij over hoe hij de afgelopen maanden had geleefd. En dat hij vandaag weer aan de slag gaat.
Daar ben ik blij om. Voor mezelf, want ik vind Frits Wester de prettigste politiek verslaggever, maar vooral voor Frits zelf. Dat moet niet makkelijk zijn geweest, de ganse natie die je in beschonken staat heeft “bewonderd”. Van schrik ontkende je en ach, zo gaat dat waarschijnlijk ook, je drinkgedrag sluipt er in. Slokje zus, glaasje zo. Een politicus vertrouwt je nu eenmaal meer toe over een glas wodka dan water, je hebt zelf een café, je werkt natuurlijk honderd uur per week dus de grens tussen wat je in je vrije tijd doet of tijdens werk vervaagt en dan zit je zomaar ineens in kennelijke staat een update te geven over Geert Wilders en Grapperhaus en ach ik moet je eerlijk zeggen dat ik niet meer weet waar het over ging omdat ik toch een beetje was afgeleid door hoe alles uit je mond rolde.
Maar Frits heeft zich een man getoond, stroopte de m ouwen op, gaf zichzelf een stevig pak rammel, dook de trechter in die de rehab heet en verscheen weer fris aan het front.
Frits, ik sta op en applaudiseer. Hij die zonder zonde is, werpe de eerste steen. Je bent niet de enige, alleen bij jou staat een camera op je hoofd. Dat is een straf, maar ook een zegen. Een betere stok achter de deur kun je niet hebben.
Ik wens jullie allemaal, en Frits in het bijzonder, een mooie dag,
May-Britt
Door: May-Britt Mobach
