Negen januari. En jawel hoor. Het is me gelukt.
Ik heb eindelijk een goed voornemen. En daar ga ik me nou eens een heel jaar aan houden. Minstens.
Want dit gaat me gewoon lukken. Je moet ook nooit dingen proberen waarvan je van tevoren zeker weet dat ze misgaan. Maar dit kan ik. Geen twijfel over.
Ik word dit jaar namelijk snob
En niet zomaar een snob. Een snob à la Parisienne. Dat is me op het lijf geschreven. De kans zit erin dat ik nog een paar keer op studiereis moet natuurlijk. Om te checken of ik wel goed bezig ben. Geen enkel bezwaar tegen.
Dit voornemen komt me zomaar ineens aangewaaid dankzij het boek waar ik het laatst al over had. ‘Bon Appétit Paris’ van culinair journalist Mara Grimm*.
De Parijzenaar is een snob, schrijft ze. Qua eten dan. En zo’n Parijse snob eet liever een steengoed stokbrood van een euro dan een blikje middelmatige kaviaar van 50 euro. Dat klinkt me als muziek in de oren. Het draait voor zo’n snob absoluut niet om het duurste van het duurste, maar om het beste van het beste. Liever een keer per week een macaron van die ene geweldige patissier dan elke dag een paar koekjes uit de supermarkt. Het leuke is dat ze ontkennen dat ze snobistisch zijn. ‘Welnee, ik ben geen snob, ik ben Parijzenaar.’
En omdat ik geen Parijzenaar ben, kan ik dus niet anders dan snob worden. Mij best. Ik wil gewoon de lekkerste friet, het lekkerste gebakken visje, de beste kaasstengel. En natuurlijk de lekkerste macaron, (die moet ik dan wel helemaal in Parijs halen, dat is namelijk de macaron van Ladurée, smaak reglisse. Of vanille.) En de beste dim sum, filet americain, ciabatta, mayonaise…
En natuurlijk ga ik het grondig aanpakken
Ik ga dit jaar op zoek naar:
- De beste rillette
- De beste macaron
- De beste oeufs mayonaise en het beste oeufs-mayonaise-recept. Schijnt dat ik moet beginnen bij Le Bouchon du Centre in Amsterdam.
- De beste sushi
- Het beste oeuf-en-meurette-recept.
- Nou ja, noem maar op, van alles wat ik lekker vind ga ik dit jaar alleen nog maar de beste eten. En koken. Zoals het een snob betaamt.
Ik sla mezelf niet snel op de borst, maar het is toch ongelofelijk knap dat ik dit goeie voornemen heb weten te bedenken. Jaja, negen januari… beetje laat, dat geef ik toe, maar beter laat dan nooit. En zeker weten dat iedereen die nu met dat niet-meer-roken-, niet-meer-drinken-, meer-sportschool- en vijftien-kilo-afvallen-voornemen zit, hartstikke jaloers op me is.
Ik wens je veel succes met je goede voornemens. Of heb je ze al losgelaten? Of doe je er helemaal niet aan? Misschien wel, nu je die van mij gehoord hebt?
Liefs van Franska
*Als je ook maar iets met Parijs hebt, dan is dit boek een must.
Door: Franska
