Als je niet oppast komt er een moment…
…dat die leuke avonden met vrienden veranderen in een avondlange uitwisseling van medische verhalen
Dat gaat van vage klachten waar doktoren geen uitsluitsel over kunnen geven, tot de meest afgrijselijke ziekenhuiservaringen en misschien nog wel erger, dingen die uiteindelijk niet meer te verhelpen zijn, waar je maar mee moet leren leven of waarvan je weet dat het nu eenmaal alleen maar erger gaat worden. Vrienden van ons hebben afgesproken dat er bij zo’n gezellig bedoelde avond alleen het eerste kwartiertje over medische dingen wordt gepraat, anders wordt het nooit meer zo leuk als vroeger. Petje af voor onze vrienden, want met praten over wat er bij hen gebeurt en gebeurd is, kun je minstens een week vullen. De moed erin houden en er het beste van maken is hun devies.
Hadden we dan vroeger niks? Want toen ging het er nooit over, werd er gewoon gelachen en gekletst tot in de kleine uurtjes. Of vonden we het geen leuk onderwerp van gesprek? Of zelfs totaal onbelangrijk? Iemand lag weleens in het ziekenhuis, maar dan ging het eerder over ‘wie gaat wanneer langs’ en ‘wat nemen we mee’. Punt. Ik weet wel dat ik als tiener af en toe moe werd van de gesprekken die mijn ouders voerden over ‘die is er ook al niet meer’ en ‘die maakt het ook niet lang meer’. Dat medische gepraat schiet er op een gegeven moment blijkbaar automatisch in, als je maar genoeg narigheid om je heen hoort en ziet. Leeftijdsdingetje. Je leert er dus “spelenderwijs” steeds meer over.
Ik had het er met een Italiaanse vriendin over. Sinds ik de taal steeds beter versta, ontdek ik dat de humor ook in dat land best pittig kan zijn. Ik hou me altijd een beetje in, omdat ik altijd dacht dat wij Nederlanders soms best grof konden zijn en ik wil natuurlijk niemand shockeren. Zegt zij ineens: ‘Als je boven de zestig bent en je wordt op een ochtend wakker en je voelt nergens een pijntje, dan kan er maar een ding aan de hand zijn: je bent dood.’ Om vervolgens in keihard lachen uit te barsten om haar eigen grap. Sinds ik die grap gehoord heb, moet ik eigenlijk alleen nog maar lachen als ik bij het wakker worden ergens iets voel. Ha, gelukkig! Ik leef! Sterker nog, ik check zelfs even of ik alsjeblieft ergens iets voel qua PHPD.
Voor de zestig-minners onder ons: PHPD = Pijntje Hier, Pijntje Daar. En wacht maar. Krijg je ook. Komt vanzelf. Maar laat het de pret niet drukken. Lachen is gezond. Blijven lachen dus, want een dag niet gelachen…
Liefs van Franska
Door: Franska
