Zo langzaam ben ik ook weer niet
Of is er iets met die klok bij ons thuis? Of zou het misschien komen omdat ik gewoon steeds meer wil… of…
En nu zou ik graag willen weten of ik de enige ben die meer tijd nodig heeft
Verbazingwekkend. Het kost me tegenwoordig ‘s ochtends serieus bijna twee uur om van huis te gaan. Om weg te komen, bedoel ik. Niet dat ik loop te dreutelen en te draaien ‘ s ochtends vroeg, of lekker op m’n gemakkie thee zit te drinken of zo, maar keer op keer blijkt die klok zomaar ineens twee uur verder te zijn. Hoogst merkwaardig.
Toen ik net ging werken stond ik om zeven uur op en zat ik om half acht op de fiets richting station. Gewassen, gepoetst en aangekleed. En zat ik een dikke twee uur later op m’n werk in Utrecht. Dat kan dus in principe wel. Maar hoe is het mo-ge-lijk dat ik dat kon. Waarschijnlijk liet ik toen veel meer de boel de boel.
Tegenwoordig vind ik het fijn om de keuken lekker schoon en opgeruimd achter te laten. Dingen klaar te zetten voor het ontbijt van vader de man, die later opstaat. De bank lekker op te schudden. Eventueel tussendoor de bloemen bij te knippen en van vers water te voorzien. De katten borstelen (jazeker) doe ik elke ochtend, ze liggen al voor me klaar als ik opsta.
En als ik dan toch m’n kleren strijk pak ik meteen even wat theedoeken en handdoeken mee. Want ja, inderdaad, die strijk ik. Vind het gewoon fijn als dat glad en opgestapeld in de kast ligt. En sinds ik een hoofd met ontploft haar heb, moet er ook nog geföhnd worden. Dat vind ik toch lang duren… pfff. Maar ja, wat moet dat moet.
En nu zou ik graag willen weten of ik de enige ben die meer tijd nodig heeft
Door Franska
Fotografie portret: Esmee Franken. Visagie: Linda van Ieperen. Haarstylist: Mandy Huijs.
