En zo leer ik elk jaar weer iets bij (hoop ik)
Het is nog niet eens 5 december en ik zit alweer met de kersttafel in m’n hoofd. Hoewel…kerst. Met kerst is het hier thuis traditioneel twee dagen kliekjesdag. Omdat mijn man vlak voor kerst jarig is, wordt er hier veel eerder gekokkereld dan bij normale mensen. Ik kook elk jaar uitgebreid voor een vaste club vrienden en we zitten tot in de kleine uurtjes aan lange tafels te eten, muziek te maken, te zingen en vooral bij te praten. Beetje plannen is niet verkeerd als er veel mensen komen eten. Ben ik ook eigenlijk best wel goed in. Mag ook wel voor een hoofdredacteurtje. Tot het ‘moment suprême’… Als alles op tafel moet en liefst in de goede volgorde en de hoofdgerechten ook nog allemaal tegelijk. Dan slaat de stress steevast toe. Help! Ik heb ineens ‘maar’ twee ovens. (Wie heeft dat trouwens, is al best een luxe toch?) En er is nog wel een reserve-oventje maar dat blijkt keer op keer te klein voor dit gezelschap. Kijk, dat is dan weer helemaal niet zo goed gepland, mevrouw Stuy. Meer ovenschotels dan ovenruimte… Ik ga er dit jaar eens ruim op tijd voor zitten. Komend weekend. Ik zet het NU in de agenda. En dan eens een keer echt een goed plan maken. Rekening houdend met twee ovens, niet meer dan 250 gram eten per persoon (Toch? Of zat dat anders? Hoeveel kan een normaal mens naar binnen werken?). En altijd rekening houdend met de extra handjes van mijn lieftallige zus en vriendin. Die houden het hoofd gewoon koel. Zonder hen zou ik er sowieso niet aan beginnen.
P.S. Het staat in de agenda. Meteen gedaan
