Af en toe kijken we elkaar aan en zeggen we: ‘Het kan dus nog harder!’ Maar stiekem zijn we natuurlijk een beetje jaloers op de opwinding die er om ons heen heerst. Dat geven we niet toe. Want wij zijn serieuze grote mensen. Bezig met ons werk. Naast ons is de redactie van Amayzine in rep en roer. Een heel stel ontzettend leuke meiden en één jongen. En een lol dat ze hebben. Rondom ons horen we continu gegiechel en geheimzinnig gedoe, de spanning druipt er vanaf. Ze hebben vanavond kerst-, sinterklaas-, en tombola-feest tegelijk. En daarna gaan ze nog met z’n allen naar de film ook. Nu zijn ze nog allemaal druk bezig met het maken van gedichten en de prachtigste surprises, verpakt in supermooi ter plekke bedacht en zelfgemaakt pakpapier. Die meisjes maken zulke mooie dingen. Als voorproefje zetten ze de hele dag alvast kerstmuziek aan. Stiekem genieten we mee. Doet me denken aan de rozige wangen van kleine opgewonden kindjes vlak voor het kerstdiner. We herinneren het ons van vroeger. Wij laten ons namelijk niet gek maken door een op handen zijnd feestje.
Wij kunnen ook best herrieschoppen
O nee? Nou, echt wel. Wedden dat we bij het lanceringsfeestje van Franska.nl minstens een week lang opgewonden aan het herrieschoppen zijn geweest? Trouwens…toen het om ons heen even stilviel, begonnen wij van de weeromstuit zelf keihard te kleppen met z’n vieren. Ik attendeerde mijn collega’s er even op. Volgens Caroline naast me, komt het omdat mensen bang zijn van stilte. Meike beweert dat het gaat stormen. Nee!!! Veerle heeft ‘maximale concentratie-muziek’ (dat bestaat!) op Spotify aangezet en oortjes in om zich te kunnen concentreren. Volgens mij komt het omdat we bang zijn van het donker. Nog maar twee dagen en we gaan langzaam weer richting licht. Laten we nog maar even goed genieten van de donkere dagen voor kerst.
