Franska.nl

Mag ik even uw aandacht

Wie wil er lid worden van mijn clubje? Ik denk er namelijk over om een clubje te gaan oprichten.

 

Of een stichting. De Stichting ter Bevordering van Aandacht voor Mensen die Niet Afwijken.

 

Of ‘niet afwijken’?!? ‘Niet-specifieke mensen’ is misschien een betere term.

 

Ik voel me namelijk niet meer gezien als ‘niet-specifiek’ mens.

 

Gut, wat een boel aanhalingstekens zijn er nodig voor die paar zinnetjes. Wat een extra krabbels heb ik nodig om extra aandacht te vragen voor extra-specifieke mensen zoals wij, die eigenlijk niks extra’s hebben. Die niks mankeren, zich niet buitengesloten voelen en die niet de hele dag overal aandacht voor willen, omdat ze denken dat anderen niet genoeg met ze bezig zijn.

 

Ik lees soms krantenberichten over mensen die aandacht vragen voor hun specifieke situatie, waar ik echt om moet lachen. Ik ga geen specifieke zaken noemen, want ik heb geen enkele behoefte om mensen te bezeren, beledigen, of wat dan ook, maar kunnen we alsjeblieft weer een beetje terug naar de tijd dat je als mens met een ‘beperking’ ook accepteerde dat zoiets een beperking heette?

 

Dat je als man niet mee mag doen aan een vrouwenwedstrijd, en andersom. Dat je als rolstoelgebruiker niet mee mag doen aan de wandelvierdaagse, en dat je als hardloper niet mee mag doen aan de Wereldkampioenschappen Rolstoelbasketbal. Is dat nou zo erg?

 

Ik heb last van overgewicht. Maar ik haal het niet in mijn hoofd om nu te gaan eisen tóch mee te mogen doen aan de missverkiezingen. En dan kun je hierbij nog aanvoeren dat het mijn eigen schuld is dat ik te veel weeg, maar dat iemand met een aangeboren (en jahaaa… óók soms met een NIET aangeboren) afwijking er zelf niets aan kan doen. Maar ik vind eigenlijk dat het al niet eerlijk is dat de regels zo zijn dat in de voorselectie van een missverkiezing al bepaald wordt wat mooi is en wat niet. Want wie bepaalt dat eigenlijk?

 

En dat ik ouder word, daar kan ik toch niks aan doen? Dus dat leeftijd een grens is bij de verkiezing van de leukste kleuter van het land, daar zou ik tegenwoordig ook al over kunnen rellen. Ik kan naar de krant stappen en zeggen dat ik ook het recht moet hebben om de leukste kleuter van het land te worden. En dat ik hier dus gediscrimineerd word op leeftijd.

 

Maar ik doe het niet. Ik leg me erbij neer dat sommige dingen voor mij niet bedoeld zijn, en vind dat ook eigenlijk niet zo erg.

 

En als ik het toch hééél belangrijk vind, organiseer is alsnog een verkiezingen voor 60-pluskleuters, maar ik ga niet bij de officiële kleuterverkiezing klagen dat ik niet mee mag doen. En er al helemaal niet mee naar de krant!

 

Ik vind eigenlijk dat de verhouding tussen mensen met wie rekening gehouden dient te worden en de mensen die dan overal rekening mee moeten houden een beetje zoekraakt.

 

En ik overweeg nu dus om een stichting op te richten voor mensen die rekening moeten houden met mensen met wie rekening gehouden dient te worden.

 

Om ook de mens die zich bij de dingen neerlegt, of ze anders op een andere manier probeert te benaderen, eens in het zonnetje te zetten. Om ook hén een kans te geven iets op te eisen of belachelijk te vinden.

 

En we hoeven geen eigen vlag. En we hoeven ook niet steeds specifieker, zoals de LHBT-beweging nu al is uitgegroeid tot LHBTIQAPC-beweging, want dan raak ik het spoor alleen maar bijster. En dan moet ik weer aandacht vragen voor mensen die het spoor bijster zijn en daarom graag begrip willen kweken voor het spoor, voor zichzelf, en voor het feit dat ze het bijster zijn.

 

Het wordt allemaal steeds ingewikkelder.

 

Ik zeg dus: laten we allemaal ‘gewoon’ zijn, en aandacht vragen voor die paar mensen die dat níet zijn. Dáár dan begrip voor hebben en lekker doorleven met z’n allen.

 

Veel makkelijker!