Mag ik even over Johan Derksen?
En dat hij inmiddels wel héél erg voorspelbaar is?
Toegegeven: in het begin, toen ze nog maar net elke avond langskwamen met Vandaag Inside, vond ik ze verfrissend en vernieuwend. Eindelijk een nieuw geluid in talkshowland, eindelijk niet wéér dezelfde gasten met steeds dezelfde meningen over meer van dezelfde onderwerpen. Regelmatig moest ik écht om ze lachen. Ook als ze plat waren. Want een beetje plat kan ik hebben.
Johan Derksen als de man die alles uitkraamt wat voor zijn mond komt en zich nooit verliest in politiek correcte, sociaal wenselijke praatjes, maar recht voor zijn raap uithaalt en sneert dat het een lieve lust is. René van de Gijp als de net ietsje minder slimme van het stel maar met een lach die alles goedmaakt. En Wilfred Genee die erbij zit alsof hij zelf ook niet goed weet wat zijn rol moet zijn maar er toch ook weer op zijn plek lijkt.
Maar ik ben aan het afhaken op de platitudes, open deuren, stokpaardjes en zelfingenomenheid van Johan Derksen. Want ik weet nu wel hoe hij over Sigrid Kaag denkt en dat onze minister-president nodig een keer zou moeten ‘neuken’ omdat hij daarvan zou opknappen. Ik heb het gehad met zijn gepoch over hun hoge kijkcijfers en dat hun hele zender op hen draait. Ik weet nou wel dat hij John de Mol geregeld de maat neemt en dat hij de enige is die zich dat bij de grote baas kan permitteren. Ik weet nou wel dat hij heel succesvol is bij ‘de vrouwtjes’ en de waarheid in pacht heeft en alles beter weet. Volwassen vrouwen ‘meiskes’ noemen vind ik denigrerend en altijd het spel spelen van niet op een naam kunnen komen van iemand die je op het punt staat af te gaan fikken, is ronduit flauw. En dan nog iets. Marc-Marie Huijbregts één keer vergelijken met een piepkuiken is misschien nog tot daaraantoe, maar daarna moet het wel klaar zijn.
De lach van René van de Gijp vervolgens wordt opeens net iets te frequent ingezet om het gesprek te kapen waardoor het de lach om de lach is geworden en – althans voor mij – een stoorzender is in plaats van aanstekelijk te werken.
Alleen de rol van Wilfred Genee is een constante, want die zit er nog steeds bij alsof hij niet goed weet welke rol hij zich aan moet meten, maar op de een of andere manier past hij er toch.
Door: Brigitte Bormans
Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.
