Luister naar me
Ik ben fan van Claudia de Breij. Van haar gevoel voor taal, haar zelfspot en haar vergaande liefde voor Barbara Streisand.
Ze is een van mijn lievelingspersonen om te volgen op Instagram en Twitter. Ik hou van haar engagement en de manier waarop ze in haar columns stelling durft te nemen in politieke en maatschappelijke discussies. Haar boek Neem een Geit is ook een heel dikke tip. Op zoek naar de zin en de kunst van het leven gaat ze in het boek in gesprek met allerlei leuke mensen met nogal wat levenswijsheid, zoals Hanneke Groenteman of Willeke Alberti. Hun grappige en mooie inzichten verweeft ze in korte, prettig leesbare stukjes knap en aanstekelijk met haar eigen bespiegelingen.
Sinds haar oudejaarsconference hou ik nog meer van haar en dat terwijl ik helemaal niet van oudejaarsconferences houd. Meestal ben ik met oud en nieuw lekker met vakantie en een oudejaarsconference terugkijken heeft me altijd geleken als het opbakken van een restje stamppot dat al een paar dagen in de ijskast staat in te drogen. Toch deed ik het deze keer. Vanwege Claudia zelf dus.
Waar ik het meest door werd geraakt in deze voorstelling was haar liedje Even voorgoed.
Dat schreef ze naar aanleiding van het bericht van een Utrechtse student die een einde maakte aan zijn leven. Een ogenschijnlijk gelukkig jong mens, maar niet dus. Een jongen zoals er de laatste tijd schrikbarend veel van zijn, die in hun eenzame moment van wanhoop geen andere uitweg zien.
Ik heb het nummer de laatste tijd een paar keer afgespeeld. Steeds moet ik dan weer huilen. Ook in de stad waar mijn zonen studeren is onlangs een leeftijdgenoot ertussenuit geknepen. Het kind van een moeder als ik. Onverteerbaar is het.
Volgens de meest recente cijfers uit 2021 is het aantal suïcidegevallen onder jongeren met 15 procent gestegen ten opzichte van de jaren daarvoor.
Wat gaan we hieraan doen? De druk moet eraf. De wereld moet zachter en liever en inclusiever worden voor deze mensen. Het is de generatie die ouder dan honderd jaar gaat worden dus mogen ze best weten dat er genoeg tijd is om te klooien en te klungelen. Het hoeft allemaal niet zo perfect als je twintig bent. Het komt allemaal wel goed, als je maar leert opstaan nadat je bent gestruikeld. Dat probeer ik mijn eigen kinderen tenminste wat vaker te zeggen. Wees aardig en mild voor elkaar maar vooral ook voor jezelf. Als je niet de juiste studie hebt gekozen, een paar kilo te veel naar je zin weegt, nog nooit een vriendje hebt gehad, niet bij het populaire clubje hoort, is dat niet fijn en natuurlijk mag je daar best wat sip over zijn. Maar die somberte is niet voor altijd. Alles kan veranderen, wat ondraaglijk lijkt voelt over een tijd zoveel lichter. De dikste mist in je hoofd kan optrekken, echt waar.
Mijn idool Claudia vatte het zo treffend en ontroerend samen in dit ene lied.
Als jij er ook een brok van in je keel krijgt, deel het dan, met je kind, je neefje, je buurmeisje, je oude oppas, met iedereen die jong is en misschien wel harder ploetert dan dat het lijkt.
Je kan nooit weten of ze het nodig hebben.
Denk niet dat jij de enige bent
Die het donkerste donker kent
Ik ben er ook geweest
Even niet meer leven
Even niet meer leven
Gewoon een tijdje niet bestaan
Niet vechten niet verder gaan
Even rust voor je geest
En even niet meer leven
Even niet meer leven
Maar niet voorgoed
Luister naar me
Ik ben ouder dan jij
Dit gaat echt voorbij
Jij bent goed
Luister naar me
Vandaag gaat voorbij
Geloof me: ga niet voorgoed
Niemand die deze nachtEen oplossing van jou verwacht
’t Is allang goed
Als je bent gebleven
Dat je bent gebleven
De regen van vandaag
Gaat morgen door de goot
Wat jou nu zo belangrijk lijkt
Is eigenlijk niet zo groot
Diploma’s worden oud papier
Trofeeën worden schroot
Maar wij hebben je nodig hier
Wij hebben je nodig hier
Want niets is voorgoed
Behalve de dood
Luister naar me
Ik ben ouder dan jij
Dit gaat echt voorbij
Jij bent goed
Luister naar me
Vandaag gaat voorbij
Blijf leven, even voorgoed
Luister naar me, luister naar me, luister naar me
Luister naar me, luister naar me
