Lonneke was een anti-vaxxer van het eerste uur
‘Wat ben ik mezelf tegengekomen!’
‘Elk denkbaar bezwaar tegen vaccineren ging er bij mij in en elke complottheorie vond in mij een voedingsbodem. Ik liep mee in demonstraties, gilde ‘vuile fascist’ tegen agenten en ging zo ver dat ik zelfs Baudet op een gegeven moment nog wel zinvolle dingen hoorde zeggen. Ik was stellig overtuigd van mijn gelijk, onverdraagzaam tegenover iedereen die zich wel liet prikken – ‘vergiftigen’ zoals ik dat smalend noemde -, ik lapte elke regel aan mijn laars en schopte stennis tegen iedereen die het gore lef had mij daarop aan te spreken. Wie niet met mij was, was tegen mij en kon maar beter uit mijn leven verdwijnen, want aan mensen die zich als een mak schaap naar de slachtbank lieten leiden kon ik me niet ophouden.
Het ontging me heus niet, dat afspraken met vrienden steeds vaker werden afgezegd of dat het steeds ‘net even’ minder goed uitkwam om af te spreken. Maar ik volhardde in mijn standpunten en principes dat corona niet meer dan een onnozel griepje is. Ook nadat de man van een van mijn beste vriendinnen mij het huis had uitgezet omdat zijn moeder er net aan overleden was en ik daar niet van wilde horen.
En toen kwam het einde van de crisis in zicht en ik mezelf tegen. De meeste vrienden die niet net als ik van de anti-vaxxers waren, hebben zich inmiddels van me gedistantieerd.
Voor zover ze het gesprek daarover überhaupt met me aangaan, geven ze me over het algemeen te verstaan dat ze zoveel moeite hebben gehad met mijn ‘houding’ dat ze tijd nodig hebben om zich op onze vriendschap te beraden. Een vriend zei me dat hij een ‘APK op onze vriendschap’ wilde. Ik vrees dat ik niet door de keuring ben gekomen, want ik heb niets meer gehoord. Zelfs een van mijn beste vriendinnen heeft zich teruggetrokken. Ze stak nooit onder stoelen of banken dat ze mijn gedrag respectloos vond tegenover iedereen die anders in deze crisis stond dan ik. Wat ze me het meeste kwalijk nam is dat ik het nodig vond om mijn stem te laten horen, terwijl zij zich op de vlakte hield en niet oordeelde – een kwestie van fatsoen, vond ze.
Ik heb inmiddels behoorlijk ingebonden. Ik geef geen grote bek meer, post geen theorieën en overtuigingen meer op sociale media en te demonstreren valt er ook niets meer. Dat neemt niet weg dat ik voor mijn omgeving ‘die wappie’ blijf en dat ik door mijn gedrag meer verspeeld heb dan ik missen kan. Dat zegt overigens nog niets over hoe ik hierin sta, want dat is niet veranderd. Maar wel over de manier waarop ik uiting heb gegeven aan wat ik aanhang. Ik had er echt beter aan gedaan om wat meer in te binden.’
Lonnekes naam is vanwege privacy gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.
Moet jou ook iets van het hart en wil je dat (anoniem) met ons delen? Stuur dan een mail naar info@franska.nl onder vermelding van ‘Dit moet ik even kwijt’.
