Als ik een hotel/restaurant/film/toeristische attractie/etc. reserveer, check ik, net zoals een heleboel andere mensen, het cijfer of het aantal sterren en wat anderen over die plek zeggen. Een lage ranking betekent ‘risico op teleurstelling’. Onlangs las ik dat er bedrijven worden ingehuurd om neprecensies te schrijven. Niet alleen positieve. Er zijn ook bedrijven die geld uitgeven om de concurrent zwart te maken met slechte recensies. Hebben we net zo’n handig systeem voor hotels/restaurants/toeristische attracties, heb je er niks meer aan.
Ik deed het ook altijd: als ik een hotel boekte moest het minimaal een 7,5 hebben en bij restaurants waagde ik me niet aan die met een onvoldoende. Tot mijn laatste vakantie. Nadat ik me de reis daarvoor helemaal had verlaten op de loftuiting van de Lonely Planets en Tripadvisors van deze aarde, liep ik een hardnekkige parasiet op in een restaurant met vele sterren (niet die van Michelin, welteverstaan!). Ik bedoel maar… Het kan verkeren.
Sindsdien besloot ik me niet (alleen maar meer) te laten leiden door recensies en verdiepte ik me ook in wat anderen nou eigenlijk precies schreven. Zo ontdekte ik dat het bij vlagen heel verfrissend kan zijn eens voor de minder hooggewaardeerde bestemmingen te kiezen.
Neem hotels. Als je gewend bent altijd all-inclusive in luxe te baden aan het strand en je zit ineens in een hutje op bamboepalen zonder eigen toilet, dan is dat voor de luxe-reiziger een hard gelag, terwijl de avonturier roept: ‘Wat idyllisch!’ Het gaat allemaal om je verwachting. Klopt dat wat je verwacht met de werkelijkheid, en als dat niet zo is, komt dat dan door verkeerde informatie of omdat je zelf niet goed hebt gelezen?
Ik besloot om voortaan soms een risico te nemen door voor een zesje of minder te gaan. Sindsdien heb ik eigenlijk alleen maar aangename verrassingen gehad. Verwachtingsmanagement noemen ze dat. Klop ik bij een tweesterrenlocatie aan, dan ga ik er onbewust (en soms heel bewust) bij voorbaat vanuit dat het wel niets zal zijn. Kan het alleen maar meevallen. En dat doet het doorgaans dan ook. M’n laatste ‘zesjes-bezoek’ was bij George in Boquete, Panama. In de recensies las ik dat er mensen gillend waren weggelopen terwijl anderen lyrisch waren; en dat alles door eigenaar George.
Iemand die zulke tegenstrijdige reacties weet op te wekken, krijgt van mij het voordeel van de twijfel, dus boekte ik nieuwsgierig een nachtje in zijn hotel met restaurant dat ergens rond de zes bleef hangen. Ik was verkocht du moment dat we in het donker in z’n restaurantje met piepklein aftands keukentje door een warhoofdige man met de pollepel in de hand gehaast welkom werden geheten. George bleek een fantastische chefkok te zijn, wiens gastvrijheid zich niet toonde in een welkom met weidse armgebaren en grote woorden, maar in een troostend maal waarbij we letterlijk onze vingers aflikten. Hij kreeg van mij een vette negen.
Eigenlijk gaat het telkens zo, is tot nog toe mijn beleving; ik denk: ‘Twee sterren, op hoop van zegen dan maar’ en hup, weer een topervaring. En die heel enkele keer dat het toch echt tegenvalt, zeg je tegen jezelf: ‘Ik had het natuurlijk kunnen weten.’ Dus ik zeg: living on the edge, boek eens twee sterren, en laat je aangenaam verrassen.
Iets minder avontuurlijk en bang voor nepadvertenties? Hier even wat tips:
- Leer de recensent kennen: Komen jullie verwachtingen van een plek overeen? Lijken jullie op elkaar? Een jonge backpacker houdt er misschien net wat andere standaarden op na dan een gezin met twee kleine kinderen.
- Weet wat voor jou belangrijk is. Ikzelf sla bijvoorbeeld aan op ‘gehorig’ (traumaatje overgehouden aan een Thais hostel met rijstpapieren wandjes waar de buren er wel pap van lustten), maar ook ‘slechte hygiëne’ of ‘shabby buurt’.
- Uit welk land komen de recensieschrijvers? Echt: culturen, smaken en tolerantievermogen kunnen behoorlijk verschillen.
- Als je het kunt controleren: hebben ze al vaker recensies geschreven? (en is het dus niet een ingehuurde achterneef van de eigenaar die negens zit uit te delen…)
- Filter op veel extreem hoge en lage cijfers. Ze zijn allebei ongeloofwaardig. Alleen maar tienen en negens duidt op nepadvertenties, veel enen tot drieën ook. Lees bij hoge en lage cijfers sowieso wat de recensent nog meer schrijft. Dik kans dat hij extreem in de watten is gelegd om die goede recensie te schrijven, óf juist net die ene azijnpisser is bij wie het warme water niet werkte…
