Leuk of
niet leuk
Social media hebben ervoor gezorgd dat we het leven indelen in leuk (duimpje omhoog) en niet leuk (duimpje omlaag). Maar wat doen we als alles gewoon z’n gangetje gaat?
Toen ik vorige week 150 keer had aangeklikt ‘Leuk’ onder alle felicitaties en goede wensen voor mijn verjaardag, vond ik het woord ‘leuk’ ineens zo raar. Dat kun je hebben hè, als je een woord heel vaak zegt of ziet. Leuk, leuk, leuk…
Leuk is qua klank eigenlijk niet zo leuk, het rijmt op deuk en peuk en meuk en nog meer van dat soort eenlettergrepige woorden die iets hards uitstralen.
Het is eigenlijk ook een raar woord. Het blijkt dezelfde etymologische basis te hebben als lauw en lui, de betekenis ging van ‘lauw’ naar ‘traag’ en vandaar naar ‘rustig’ en ten slotte naar ‘aardig’. Dus als je niet boos en agressief was, werd je leuk.
Mijn spirituele leermeester Barry Long zei dat we de wereld niet moesten opdelen in ‘leuk’ en ‘niet leuk’, in ‘like’ en ‘dislike’. Hij noemde het twee vulkanen in onze geest, de twee bergen van alles wat we leuk vinden en alles wat we niet leuk vinden. Want, vond hij, er zijn zoveel momenten in het leven dat het niet leuk is maar ook niet niet-leuk, het is gewoon wat het is, het gaat rustig zijn gangetje, en wat doe je dan? Dan zou je in serene harmonie kunnen doorgaan. Maar wat doen wij? We vinden het maar eng als er niks gebeurt waarvoor we ons duimpje kunnen opsteken of naar beneden draaien. We zijn als de dood dat we ons gaan vervelen. Dan hebben we nog liever dat iets niet leuk is.
Dus als het leven heel even niet opzichtig ‘leuk’ is, krijgen we negatieve emoties, dan voelen we ons depressief of we gaan op zoek naar een probleem. En dat is volgens Long dus helemaal niet nodig. Gewoon even die gewoonte doorbreken om het leven op te delen in leuk en niet leuk.
Hoe? Hij zei dat we moesten opletten hoe vaak onze conversaties draaien om die oordelen, hoe leuk iets was of hoe niet-leuk. En ja, dat is wel vaak hoor.
“Had je een leuke verjaardag?”
“Ja heel leuk! Al die felicitaties op Facebook waren superleuk. ’s Middags bracht ik mijn man naar het ziekenhuis voor de bestraling en dat was natuurlijk niet zo leuk, maar ’s avonds kregen we vrienden te eten, dat was erg leuk.”
Maar ja, ik kan toch moeilijk antwoorden: “Het was gewoon wat het was. Ik ging erdoorheen in serene harmonie.”
Dat klinkt zo lauw. En lauw is helemaal niet leuk.
Lisette Thooft noemt zichzelf ‘lijf- en schrijfcoach’. Ze schrijft al jaren voor vrouwenbladen en spirituele tijdschriften en is auteur van 17 boeken over persoonlijke ontwikkeling. Daarnaast is ze singer-songwriter, in opleiding tot rebalancer, moeder en grootmoeder.
www.lisettethooft.nl
