Franska.nl

‘Hoe denk jij dat het komt,’ vroeg ik aan tafel aan mijn man, die bioloog is, ‘dat mannen mooier oud worden dan vrouwen?’

Opmerkelijk toch: zelfs zonder dag- en nachtcrèmetjes blijft het gemiddelde mannengezicht langer jong dan het doorsnee vrouwengezicht. En als mannenrimpels toch toeslaan, staan ze meestal prima. Kraaienpootjes bij de ogen, lachrimpels bij de mond, dat werk. Wij daarentegen raken bij het oud worden gewoon verkreukeld als een propje vloeipapier. Uitgedroogd als een achter de kast gevallen appeltje. Met onze dunne oestrogeenloze velletjes.

Wij raken bij het oud worden gewoon verkreukeld als een propje vloeipapier

Ik dacht dat mijn man met Darwin zou aankomen. Vrouwen hoeven immers van Moedertje Natuur geen partner meer aan te trekken na de menopauze, dan zijn we toch uitgebroed qua eitjes. Sommige mannen daarentegen, vooral mannen met een hoop karakter zal ik maar zeggen, zijn op hun tachtigste nog steeds druk doende om jongere dames te bevredigen en bevruchten. Maar dat is me toch te plat, als enige verklaring.

De Britse schrijver Roald Dahl schreef eens: ‘Na zijn vijftigste is elke vent verantwoordelijk voor zijn eigen gezicht.’ Een man die leeft als Trump, ziet er tegen die tijd ook uit als Trump. En een man met humor en diepgang krijgt een gezicht met humor en diepgang. Maar geldt dat voor vrouwen dan niet?

‘Mannen slaan in hun gezicht de wijsheid op die ze gekregen hebben door levenservaring,’ zei mijn man. ‘En vrouwen slaan het leed op dat ze hebben doorgemaakt. Daar blijven mannen meestal niet mee zitten, vrouwen wel.’

Huh? Dat was wel een érg originele mening. Maar misschien zit er iets in. Wat denken jullie?