Denkend aan jou en peinzend over wat ik je wil schrijven nu je hoofdredacteur ‘af’ bent, staar ik al twee dagen bij tijd en wijle naar een blanco scherm.
Af en toe denk ik een openingszin te hebben, maar even later is het ‘m toch weer niet, dus deleten maar weer die handel. Waarna het scherm weer maagdelijk is en de cursor ongeduldig knipperend wacht op de woorden die niet willen vloeien.
Want weet je, lieve Franska, wat het is? Ik wil een brief aan je schrijven die nog jaren zal nadonderen in je hoofd, die zo mooi is dat je aan één zakdoek niet genoeg zult hebben, die snaren raakt waarvan je niet eens wist dat die er zaten. Ik leg de lat zó hoog dat ik mezelf helemaal op slot zit te zetten hier achter mijn schrijftafel.
Want die lat zo hoog leggen, dat is wat jou heeft gemaakt tot waar je nu staat, tot wat je bent en tot wie je bent.
Een hoofdredacteur en een bladenmaker die nog jarenlang zal nadonderen in medialand. Een vriendin en een collega die raakt en motiveert, complimenteert en terugfluit, vragen stelt en antwoorden geeft, initieert, analyseert, bekritiseert, lief is of streng doch altijd rechtvaardig, haast maakt of afremt maar nimmer zonder doel.
Met Franska.nl heb je het ‘m toch maar weer mooi geflikt: je hebt er een prachtig mooi kindje van gemaakt met nog een heel leven voor zich. Maar jouw tijd van hele dagen moederen zit erop. Op een dag is het gewoon mooi geweest en tijd om fulltime van je welverdiende status als mater familias te gaan genieten.
May-Britt neemt het moederschap van je over. En zeg nou zelf: als er íemand is die kan moederen, dan is het May-Britt wel, dus dat zit heus goed. En dan hebben we het over alle grote zussen en tantes, die klaarstaan om de kleine Franska met bakken liefde en de grootst mogelijk zorg te omringen, nog niet eens gehad!
Dat ik van je geleerd heb is zonder twijfel. Dat ik in de loop van onze samenwerking om je ben gaan geven, oprecht.
Door: Brigitte Bormans
Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.
Heb jij de kerstboom al staan?
