Franska.nl

Lieke en haar man nodigde dit stel uit om mee uit eten te gaan

‘Maar ze gedroegen zich alsof de rollen omgekeerd waren en zij ons uitnodigden.’

“Ze heeft een salon voor allerlei schoonheidsbehandelingen, en daarvoor heeft ze soms vrijwilligers nodig: vrouwen die nieuwe behandelingen, producten of technieken willen testen of op wie ze die kan uitproberen. Haar nieuwste aanschaf was een massageapparaat tegen cellulitis. Gehesen in een bodysuit van pantystof worden er rollers over je lijf heen gewalst, die de huid ook omhoogtrekken, waardoor de doorbloeding een boost krijgt en het vet als het ware wordt gladgestreken. Met als resultaat gladdere benen, bovenarmen, billen en buik.

 

Vijftien behandelingen had ze me aangeboden en daar was ik echt wel blij mee, want het resultaat was – hoewel bijhouden een vereiste schijnt te zijn – verbluffend. Omdat dit niet de eerste keer was dat ze me blij had gemaakt met weer iets nieuws, wilde ik graag iets terugdoen. ‘Leek het je leuk om een keer met onze mannen erbij uit eten te gaan?’ vroeg ik haar. Dat leek haar heel leuk, zei ze. Ik reserveerde een Franse bistro die goed aangeschreven staat. Daar zouden we elkaar een week of wat later treffen.

 

Mijn man en ik zorgden ervoor op tijd te zijn, maar hoewel we ietsje te vroeg kwamen, zaten zij er al. Ze hadden zich zelfs al uitgebreid geïnstalleerd. Buiten op het terras, omdat, naar later bleek, ze allebei als ketters roken. Daar zaten ze dan, pontificaal op de tweepersoonsbank met kussens, in plaats van op de bistrostoeltjes die ze voor ons hadden vrijgehouden. Het was wel duidelijk dat ze er al een tijdje zaten, want er stond al brood en boter op tafel, twee soorten water en een fles Franse chardonnay die al voor de helft leeg was. Hadden we ons vergist? Maar nee, ze waren gewoon wat vroeger dan gepland, zeiden ze.

 

Alsof de rollen helemaal omgedraaid waren en zij ons uitnodigden in plaats van andersom, vroeg zij om twee extra glazen voor ons. Niet eerst even vragen of we daar zin in hadden, maar gewoon inschenken en proosten, waarna de fles ook meteen leeg was. Mijn man vroeg of ze deze door wilden drinken. ‘Ja, lekker toch?’ was het antwoord, en dat viel niet te ontkennen en mocht ook wel voor die prijs: maar liefst vijftig euro per fles. Toen we na het dessert vroegen of ze nog koffie of thee wilden, luidde het antwoord dat ze liever nog één glaasje wilden, en dat betekende dat de vijfde fles werd besteld – die ze grotendeels met z’n tweetjes in een moordend tempo soldaat maakten.

 

Was dit een vreemde gang van zaken? We hadden ons zo overdonderd gevoeld dat we er nog even over na moesten denken ook. Maar na een nacht slapen waren we het er roerend over eens dat dit wat ons betreft niet alleen vreemd was, maar zelfs onbehoorlijk. We gunden deze mensen echt wel een goed glas wijn, maar het had ze beter gestaan als ze de keuze aan ons hadden overgelaten en ze het tempo een tandje teruggeschroefd hadden.”

 

De naam Lieke is gefingeerd. De echte naam is bekend bij de redactie.

 

Moet jou ook iets van het hart en wil je dat (anoniem) met ons delen? Stuur dan een mail naar info@franska.nl onder vermelding van ‘Dit moet ik even kwijt’.