Deze vrouw verspreidt Liefde op plekken waar mensen het goed kunnen gebruiken

 

Gewoon om mensen blij te maken…

 

‘Als ík iets achterlaat in het openbaar vervoer, dan zetten ze het station af,’ grapte Adeline vanmorgen op de redactie toen ik dit met haar besprak. Maar we waren het er wel over eens dat dit een heel lief gebaar was. Dat de wereld heel veel liefde tekort komt op dit moment en dat je mensen die daar iets aan proberen te doen dus niet moet uitlachen maar juist moet omarmen. 

 

Sophie Oudman is kunstenares en verspreidt – met door haarzelf gemaakte kaartjes met lieve boodschappen erop – liefde op plekken waar mensen dat heel goed kunnen gebruiken. Ze legt haar kaartjes in envelopjes op stations, in ziekenhuizen, op parkbankjes enzovoort. En soms stopt ze iemand zelfs zichtbaar iets toe.

 

‘Normaal gesproken zien de ontvangers van haar kaartjes niet wie ze is,’ legt ze uit. Ze is illustrator en verspreidt al vier jaar anoniem de kaartjes met lieve teksten als ‘Wat een geluk dat jij bestaat’ en ‘Heb lief tot de maan en terug’ op openbare plekken in Nederland.

 

Gewoon om mensen blij te maken, verduidelijkt ze haar daad.  

 

Het was haar opgevallen dat de meeste reizigers die gebruik maakten van het openbaar vervoer eruit zagen alsof ze wel een ‘geluksmoment’ konden gebruiken. En of ze dat dan linkte aan overvolle bussen, vertragingen en idioot gestegen prijzen, dat laat ze hier in het midden. 

 

Toch is elke handeling die uit liefde wordt uitgevoerd natuurlijk te prijzen. De crime passionnel daargelaten, want die gaat me te ver, maar verder vind ik elke uiting van liefde, aandacht of steun heel waardevol voor elk mens. Ook als die boodschap dus in een envelopje komt van iemand die je eigenlijk helemaal niet kent kan dat je dag (op een verdrietig moment) weer helemaal goedmaken. 

 

Alleen zijn er toch altijd weer mensen die dat dan een beetje verkeerd begrijpen, en ermee aan de haal gaan. Die ook iets uit liefde in een envelopje gaan stoppen, maar dat dan net weer op de verkeerde manier doen. 

 

En dat is jammer. 

 

 

Niet voor de ontvanger van die envelopjes, want ik denk dat die er juist heel erg blij van werd, maar voor de rechtmatige eigenaar van de inhoud van déze envelopjes (en zelfs voor de verzendster ervan) is de afloop dan toch net weer even anders. 

 

Hoewel ik me ook afvraag wat er mis is met je bedrijfsinzicht als het een werkneemster lukt om ongemerkt een miljoen euro van je te stelen. Dan heb je haar wel héél erg veel vertrouwen gegeven, wat op zichzelf ook een uiting van liefde kan zijn, maar ergens heb je toch ook wat steekjes laten vallen, denk ik.

 

Laten we het erop houden dat liefde dus een mooi gegeven blijft, maar dat je er wel je koppie bij moet houden. 

Euh… Of was het nou je hart? 

 

Hè, ingewikkeld hoor, liefde.

 

Door: Tineke

Tineke is schrijfster van de boeken “Toch?” en “Stof Genoeg” en ze blogt ook zo nu en dan. Ze woont op het platteland met één (leuke) man, twee (lieve) kinderen, drie (onbespeelde) muziekinstrumenten, vier (wisselende) mantelzorgprojecten, een (bijna) vijfde boek, haar zesde (luie) kat, en (dus) ongeveer zeven muizen.

Afbeelding van Tineke