Niet meer dan 30 minuten, oké?
Toen mijn ouders al best oud waren (een jaar of 48, dat vond ik toen best oud, haha) hoorde ik ze naar mijn smaak iets te vaak over hetzelfde praten:
‘Er vallen er steeds meer weg om ons heen’
‘Nou is die en die ook alweer ernstig ziek’
‘Met xxx schijnt het niet zo goed te gaan, die heeft niet lang meer te gaan.’
‘Tja, de ouderdom komt met gebreken’
Mensen van 48 jaar al oud vinden klinkt natuurlijk best merkwaardig, vooral als je er vanaf de andere kant van de 50 naar kijkt. Nu ik zelf al best een tijdje 48-plus ben, realiseer ik me opeens ook dat ik met enige regelmaat precies hetzelfde bezig ben als zij toen. Zij waren er alleen misschien nèt iets vroeger bij met dit soort verhalen.
Het is nu eenmaal niet anders, niet iedereen wordt 112. Helaas. Dus begint zo ongeveer elke afspraak die we met vrienden hebben over onze eigen kwalen en over andere vrienden die ziek zijn. Er gebeurt zoveel qua medisch om je heen, zeker vanaf het moment dat je een bepaalde leeftijdsgrens bent gepasseerd. Als we niet uitkijken, hebben we het dus helemaal nooit meer over iets anders.
Petje af daarom
Vandaar dat ik m’n pet afneem voor een vriendin van me, die zelf best veel met ernstige kwalen te maken heeft. En die het laatst tijdens ons gezamenlijk etentje ook ineens opviel dat we weer eens de complete stand van zaken van alle ziektes van iedereen om ons heen door zaten te nemen. Ineens zei ze: ‘Jongens, dit soort gesprekken kunnen we de hele avond hebben. Laten we er een half uur voor nemen en daarna gewoon over leukere dingen gaan praten.’
Dikke kus voor m’n vriendin
En voor iedereen die het niet altijd makkelijk heeft
Door Franska
Fotografie: Esmée Franken. Visagie: Charlotte van Gulik, Haar: Isabella Greuter
