Franska.nl

Laat dit nou niet óók verdwijnen

 

De wereld is in een rap tempo aan het veranderen, en sommige dingen begrijp ik en andere dingen weer niet.

 

Toch zal ik me moeten aanpassen, net als ieder ander. Het gaat in het leven nou eenmaal niet altijd zoals jij wilt. Soms moeten er dingen gedaan worden, en soms weer dingen gelaten. Gewoon, omdat het beter is voor de mens, het milieu, de economie, de gezondheid, of het grote geheel. En ik zal me daar bij moeten neerleggen.

 

Maar de IKEA-gids die verdwijnt? Ik snap er niets van! Er werden er meer van gedrukt dan van de Bijbel, en ik denk zelfs dat er meer mensen blij werden van de IKEA-bijbel dan van de verhalen uit het Oude Testament. Ik denk zelfs dat de wereld er beter van zou worden als er op elke hotelkamer een IKEA-gids zou liggen met een HEMA-folder erbij.

 

Maar helaas… Toch ploft die dikke – zoals ik hem liefkozend noemde – vanaf nu nooit meer op mijn mat. De dikke waar ik altijd naar uitkeek. Waar ik uren in kon bladeren, die nooit mocht worden weggegooid, maar die gebruikt werd om inspiratie op te doen, moodboards mee te maken, en cadeautjes mee uit te kiezen. Die knip- en plakwerk leverde voor werkstukken van de kinderen, en die pas bij het oud papier ging als er nog maar drie bladzijden en een kleddertje lijm over waren.

 

Ik durf dus te beweren dat de verkoop van thee nu ook zal gaan teruglopen. Mijn zen-momentjes met een Oosters kopje thee en een paar Scandinavische bladzijden zijn vanaf heden voorgoed verleden tijd. Snik. Ik zie mezelf namelijk echt niet in de erker gaan zitten met een laptop op schoot. Ik wil dan juist even weg bij dat ding! En die gids lag altijd voor het grijpen bij mijn stoel. Ik heb er zelfs een voetenbankje bij aangeschaft. Luier kon niet! En het viel voor mij onder mediteren wanneer ik zat te bladeren door slaapkamers, badkamers, miniwoninkjes en handige opbergoplossingen. Even dacht ik dan helemaal nergens meer aan en kon ik volledig ontspannen. En dat schijnt heel gezond te zijn.

 

Maar helaas… Heel milieubewust werd de bladergids plots een “luistergids”. Kon ik “horen” hoe leuk die bank stond bij dat kastje. Ik heb het niet eens geprobeerd! ‘Ik wacht wel een jaartje af,’ dacht ik toen nog, ‘dat wordt een drama, en volgend jaar ploft die dikke weer gewoon bij mij op de mat.’

 

Maar niet dus. De Ikea blijft milieubewust, en dat is te prijzen. Je gaat maar op de site kijken als je geïnspireerd wilt worden.

 

Maar dat ga ik dus niet doen. No way! Ik leg me neer bij het feit dat hij nooit meer komt, en ik leg zuchtend mijn benen op de hocker met het schapenvachtje. Ik leg mijn hoofd tegen de fijne hoge rugleuning van mijn relaxfauteuil en ik kijk naar buiten door het raam van de erker. Maar ik ga niet huilen. Ik verdom het!

 

Dus besluit ik om de post maar open te gaan maken. Ontspannen wordt zonder mijn bijbeltje toch niks meer. En wat zie ik? Ik heb wéér een bedelbrief van de stichting die ik ooit iets heb geschonken. Twee keer per jaar komt er een zielig verhaal mijn kant op, met een acceptgiro eraan. Zonde van het papier, en ik stoor me er mateloos aan. Als ze het geld dat ze hieraan besteden hadden gestoken in het goede doel dat ik erin zag, dan hadden ze nu veel meer geld gehad.

 

En over mateloos gesproken! Ik krijg ook vier keer per jaar een gids van een grote-maten-modewinkel. Geen idee waarom. Ik heb er nog nooit iets gekocht en alles wat erin staat is me veel te groot. Dus hoe ze nou aan mijn adres komen?

 

En die gids gaat dus vier keer per jaar ongelezen de oud-papierbak in! Stom, toch?

 

Kan ik al dat papier niet inruilen voor die dikke waar mijn eigen voorkeur naar uitgaat? Please??