Franska.nl

Venetië is een echte zomerstad. Lekker het zonnetje op je hoofd, struinen over de honderden bruggetjes, hier en daar een terrasje pikken en de hele dag je ogen uitkijken. Eindeloos ronddolen en van de ene in de andere verbazing vallen. Hoe hebben ze het voor elkaar gekregen om zoveel kerken, prachtige gebouwen, mooie huizen op zo’n klein plekje bij elkaar te bouwen. Niet normaal! Samen met  collega Hugo was ik er een keer in de winter. Ik zou nou niet meteen in de winter te gaan als je er voor het eerst naartoe gaat, maar als je toch de kans krijgt, doen! Wij kwamen midden in de carnavalstijd aan, dus we verwachtten veel van die prachtig uitgedoste mensen met witte maskers te zien. Niet dus. Geen mens op straat. Nou… straat… kanaal bedoel ik natuurlijk. Wel een heel bijzondere ervaring om het San Marco-plein helemaal onder water te zien. Ziet eruit alsof het een overstromingsramp is, maar de mensen leken er aan gewend te zijn. Er liggen in no time steigers over het water en via planken bereik je eigenlijk net zo makkelijk de overkant. ’s Avonds zag je echt helemaal niemand. We liepen door een compleet verlaten stad. Voelde heel spooky. Na het eten gingen we terug naar ons hotelletje, we sloegen een bocht om en schrokken ons een hoedje van twee vlak voor ons langs rennende en keihard giechelende griezelige types. Ze hadden wapperende zwarte capes aan en zagen er best eng uit met hun witte maskers en driekante steekhoeden. We stonden even flink te shaken en beseften toen dat dit onze enige Venetiaanse carnavalservaring was. Zal het nooit vergeten. Net zo min als die gondel de volgende ochtend vroeg in het donker en in de mist, die ons terwijl we staand met onze koffers naar het station overzette. Best spannend, dat Venetië in de winter. Gewoon doen!