Kwamen ze even de boel opnemen
Denk dat ik maar beter kan verhuizen voordat de boel instort. Wat een dramatisch verhaal toen die meneer hier met dictafoon en camera het huis inspecteerde.
Sodeknetter. Mijn dag kon niet meer heel, afgelopen donderdag. (Als je begrijpt wat ik bedoel met deze omkering van ‘mijn dag kon niet meer stuk’…) Ik zit er nog van na te stuiteren. Geen idee waar ik moet beginnen. Of misschien helemaal nergens beginnen. Eerst even afkoelen en nadenken. Jeetje keetje.
Er lag een brief in de bus dat er binnenkort aan de straat bij ons achter gewerkt gaat worden en dat ze daarom uit voorzorg even vooraf de toestand van het huis binnen en buiten willen opnemen. Met de aanbeveling erbij om dat vooral te doen, want als er dan achteraf discussie ontstaat over wat er eventueel beschadigd is vanwege de werkzaamheden, is er tenminste bewijs. Logisch. Dus kwam er een meneer.
Ik liep met hem mee, want ja, een vreemde alleen door je huis laten stiefelen is ook een dingetje. Meneer liep rond met een camera en een dictafoon, waarin ik hem steeds schrikbarende dingen hoorde zeggen als krimpscheuren, vochtsporen, aantasting en meer termen die ik gelukkig niet allemaal onthouden heb, maar vrolijk werd ik er in elk geval niet van. Wat een bouwval is je huis ineens als er zo’n type er doorheen gaat. Kreeg ter plekke een soort Groningenvisioen. Zou werkelijk niet weten waar te beginnen met de aanpak van al die gebreken. Of misschien maar liever wachten tot het frezen, breken en trillen achter klaar is, want dan kun je het verschil zien. Ik laat het vandaag gewoon even bezinken en sudderen in m’n hoofd. Wie weet heb ik dan morgen ineens een oplossing. Nadat ie weg was, dacht ik alleen nog maar verkopen, wegwezen, verhuizen. Maar ja, ik wil natuurlijk helemaal niet weg.
Oei. Onhandig. Vergeten te vragen of ik nou zelf ook even dat verslag krijg. Even bellen morgen.
Door: Franska
