Kon het maar af en toe, de wereld even terugspoelen
Heb jij ook zo genoten van De Wereld Spoelt Terug?
Genoten van het Songfestival en de krenten uit de Haagse muziekpap, strijkjes, orkesten, bands, koren en solisten? Ik viel meteen op maandag met mijn neus in de boter, want die dag was het thema Nederlandstalig en daar houd ik van. Herman van Veen: prachtig! Barry Hay die De Dijk deed en Kees Prins als Willem Wilmink. ‘Dood zijn duurt zo lang’ uit Sesamstraat omdat Aart Staartjes net was gaan hemelen: allemachtig! Ali B. in tranen, ook al om te janken zo mooi. En omdat Eberhart van der Laan de strijd op had moeten geven, kwam daags na zijn overlijden Glennis Grace naar de studio. Samen met een mix van Amsterdamse koren: het Zwanenkoor, het koor van het Leger des Heils en het koor van de Amsterdamse Opera. ‘Amsterdam huilt’, zongen ze voor ‘de vader die stond voor zijn stad’. En reken maar dat ik spontaan meehuilde, want dit ging tot op het bot en er was geen woord van gelogen.
Tijd om bij te komen was er daarna niet echt. André van Duin kwam namelijk in de herhaling met La Bohème en olala… Wat een prachtig lied over een jonge kunstenaar en zijn geliefde, over lang vervlogen tijden toen ze jong waren en tijd hadden in overvloed. Over dat ze dachten dat hun liefde en het leven voor eeuwig, altijd en voorgoed waren maar dat het vuur toch doofde waarna ze het moesten stellen met de dromen die er waren overgebleven. Hadden ze de wereld maar even terug kunnen spoelen, mijmerde ik. Dan was het vuur niet gedoofd en had hun liefde alle stormen overleefd.
Konden wij de wereld überhaupt maar terugspoelen. Heel af en toe voor even maar. Zodat Eberhart van der Laan weer even mijn burgemeester kon zijn en wij allemaal terug konden naar de zalige onwetendheid van alles wat er nog te gebeuren stond. Van corona wisten we het bestaan dan nog niet eens en met de wereld zou het vast goedkomen. En zo niet dan draaiden we ‘m gewoon weer even een stukje terug en begonnen we weer met een schone lei.
Prachtige televisie in ieder geval van de week, toen we de wereld even konden terugspoelen naar toen hij was doorgedraaid. En in de zalige onwetendheid van wat precies, komt er nog veel meer.
Door: Brigitte Bormans
Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.
