Kom niet aan mijn ochtendroutine
De hond gaat standaard om zes uur voor ons zitten om ons indringend aan te staren: hallo, het is etenstijd.
Mijn huisdieren, twee katten en een teckel, houden van een vaste routine. Hou iedere dag dezelfde routine aan en ze zijn gelukkig. De hond gaat standaard om zes uur voor ons zitten om ons indringend aan te staren: hallo, het is etenstijd. Om half elf ’s avonds komen de katten ons van de bank halen omdat ze weten dat het bedtijd is en dan krijgen ze eten.
Maar ook de rest van ons gezin heeft dit soort trekjes. Zo moet de autoradio van mijn dochter op een sterkte staan die op 0 of 5 eindigt. Dat is besmettelijk: als ik de radio op geluidssterkte 23 zet, voel ik op afstand haar afkeuring. En zet ik ‘m dus snel zoals het hoort: op 15, 20, 25 of (bij heel leuke nummers) op 30.
Mijn Rob kan er ook wat van. Zo heeft hij altijd een (stoffen) zakdoek op zak, moeten de schilderijen recht hangen (niet alleen bij ons, maar overal waar hij komt) en voor we naar bed gaan krijgt de hond nog vier snoepjes. Niet meer en niet minder, anders slaapt hij slecht. (Rob, niet de hond. Die snurkt overal doorheen.) Zelf heb ik niet van die afwijkingen.
Tenminste, dat dacht ik.
In het weekend heb ik een vast ritme. Ik sta vroeg op, neem de hond mee naar het bos om een uurtje te wandelen en daarna ga ik ontbijten. Crackertje, kopje thee, krantje erbij. En tegen de tijd dat ik klaar ben komt mijn lieve langslaper naar beneden. Prima begin van de dag. Maar de laatste tijd is mijn langslaper steeds vaker vroeg op. Zelfs al voor ik ga wandelen. In plaats van rust en stilte staat zondagochtend om half acht ineens de tv aan en in plaats van fluitende vogeltjes hoor ik de schaterlachen van de mannen van VI. Als ik ontbijt wil maken, loopt er een man in de weg die koffie wil zetten. Weg rust en stilte, weg ochtendroutine.
Als ik dan uiteindelijk toch met m’n ontbijtje op de bank zit, zie ik hem zitten: kat op schoot, hond naast ‘m. Zielstevreden met z’n kopje koffie voor de buis. Ach, die ene keer dat hij zo vroeg op is pas ik me wel aan. Als hij dan volgende week maar weer uitslaapt.
